مدل¬یابی معادلات ساختاری نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک¬پذیر

Abstract

سندرم روده تحریک‌پذیر از شناخته شده ترین اختلالات تعامل روده و مغز است که با علائم درد مزمن شکمی به همراه تغییر عادات روده مشخص می‌شود. این بیماری تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی روانی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر انجام شده است. پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی با استفاده از مدل¬سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک‏پذیر مراجعه کننده به مرکز سلامت گوارش بیمارستان الزهرا اصفهان در سال 1402 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین(2023) و با روش نمونه‏گیری در دسترس 300 نفر انتخاب شد. با استفاده از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف(1989)، مقیاس مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسلم(1995)، پرسشنامه تنظیم¬ شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران(2001) داده¬ها جمع آوری شد. با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 28 داده¬ها تحلیل شد. نتایج نشان داد که راهبردهای تنظیم هیجان و خودکارآمدی، بهزیستی روانشناختی را پیش¬بینی می¬کنند و خودکارآمدی در ارتباط میان راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی روانشناختی نقش میانجی دارد. یافته های این پژوهش دارای تلویحات کاربردی برای مداخله¬های درمانی با محوریت تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر است.