مدل¬یابی معادلات ساختاری نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین انعطاف¬پذیری شناختی با بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک¬پذیر

Abstract

زمینه: سندرم روده تحریک‌پذیر از شناخته¬شده¬ترین اختلالات تعامل روده و مغز است که با علائم درد مزمن شکمی به همراه تغییر عادات روده مشخص می‌شود. این بیماری تأثیر قابل¬توجهی بر کیفیت زندگی بیماران دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین انعطاف¬پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک¬پذیر انجام شده است. روش: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی با استفاده از مدل‏سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک‏پذیر مراجعه¬کننده به مرکز سلامت گوارش بیمارستان الزهرا اصفهان در سال 1402 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین و با روش نمونه‏گیری در دسترس 300 نفر انتخاب شد. با استفاده از مقیاس بهزیستی روانشناختی، سیاهه انعطاف¬پذیری شناختی (CFI) و مقیاس خودکارآمدی داده¬ها جمع¬آوری شد. با استفاده از نرم¬افزار SPSS و AMOS نسخه 28 داده‏ها تحلیل شد. یافته¬ها: نتایج نشان داد که پردازش حل مسئله (62/0 =β و 001/0 =sig) و ادراک کنترل¬¬پذیری (49/0 =β و 001/0 =sig) بهزیستی روانشناختی را پیش¬بینی می¬کنند و خودکارآمدی در ارتباط میان انعطاف¬پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی نقش میانجی دارد. نتیجه¬گیری: یافته¬های این پژوهش دارای تلویحات کاربردی برای مداخله¬های درمانی با محوریت انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر است.