مدل یابی معادلات ساختاری تاب¬آوری بر اساس راهبردهای نظم‏ جویی شناختی هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با نقش میانجی خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سرطان پستان: یک مطالعه توصیفی

Abstract

مقدمه: سرطان پستان از جمله شایع¬ترین سرطان در زنان است که اثرات زیادی بر سلامت روانشناختی به جا می¬گذارد. هدف از پژوهش حاضر پیش¬بینی تاب¬آوری براساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با نقش میانجی خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان با پرونده فعال در بخش انکولوژی بیمارستان امام خمینی(ره) و امام حسین(ع) شهر تهران در سال 1402 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین (2023) و با روش نمونه‏گیری در دسترس 250 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده¬¬های پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم¬ شناختی هیجان (CERQ) گرانفسکی و همکاران، مقیاس تاب¬آوری (RISC) کانر و دیویدسون، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) زیمت و همکاران و مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSES) شرر و همکاران بود. تحلیل آماری داده‏ها با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 28 انجام گرفت. نتایج: یافته¬های پژوهش نشان داد تنظیم شناختی هیجان ناسازگارانه(26/0- =β و 002/0=sig)، تنظیم شناختی هیجان سازگارانه(39/0=β و 001/0=sig)، حمایت اجتماعی ادراک شده(22/0=β و 001/0=sig) و خودکارآمدی(29/0=β و 001/0=sig) بر تاب‏آوری اثر مستقیم و معنادار دارد. راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجی¬گری¬ خودکارآمدی در مجموع 43 درصد از واریانس تاب‏آوری را تبیین می‏کنند. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (075/0=RMSEA و 05/0>p). نتیجه¬گیری: این مطالعه ضرورت انجام مداخلات موثر با هدف افزایش تاب¬آوری از طریق مهارت¬های تنظیم هیجان، ارتقای حمایت اجتماعی و خودکارآمدی را برای زنان مبتلا به سرطان پستان نشان داد.