ارتباط فقر و محرومیت با نابرابری آموزشی و تأثیرات آن ها بر توسعه پایدار

Abstract

امروزه انسان ها با اثرات گسترده بحران های مالی و اقتصادی جهانی دست به گریبان هستند که این بحران نه تنها در نظام های بانکی در جهان بلکه در همه زمینه های توسعه انسان از جمله آموزش و پرورش وجود دارد. سال هاست که علل و دلایل وجود نابرابری و عدم هماهنگی میان بخش های مختلف جامعه از مباحث مورد توجه در مطالعات بوده که این نابرابری می تواند ناشی از تلاش های متفاوت فردی و یا در اثر بهره گیری از فرصت های موجود در خانوارها و یا مناطق مختلف باشد. پس با توجه به این موضوع ، ما در مرحله ای قرار گرفته ایم که می بایست تصمیمات مهمی اتخاذ نماییم که بتوانیم از این بحران ها به عنوان فرصت استفاده نموده و از شکست در پیشرفت هایمان جلوگیری نماییم. از طرفی آموزش نیز می تواند یک ابزار مهم برای نیل به توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد به صورتیکه در اهداف توسعه هزاره مصوب سال 2000میلادی ، از آموزش به عنوان یکی از برجسته ترین عوامل کلیدی در کاهش فقر و محرومیت نام برده شده است. منظور از برابری آموزشی ، وجود فرصت های آموزشی برای آحاد جامعه است تا دور از هر گونه فشار مالی ، اجتماعی یا فرهنگی خود را برای مشارکت فعالانه و همه جانبه در جامعه آماده سازد. با توجه به شواهد موجود ، آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی بهبود زندگی افراد فقیر اذعان شده است و نابرابری آموزشی یک مانع مهم در روند بهبود زندگی انسان از جمله بهبود شرایط اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی )توسعه پایدار( است. مطالعه حاضر که بصورت پژوهش اسنادی و استفاده از تجربیات دیگران و خودم و مقالات متعدد انجام گردیده، ابتدا ارتباط بین فقر و محرومیت را با نابرابری آموزشی و تعاریف مرتبط با هریک از آن ها بیان نموده و سپس تأثیرات این متغیرها را بر روی توسعه پایدار مورد بررسی قرار داده است.