محرک ها و بازدارنده های فردی خلاقیت در سازمان: فراتحلیل مطالعات ایرانی

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل فردی مؤثر بر خلاقیت در سازمان‌های ایرانی انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع فراتحلیل است. بدین منظور از نرم‌افزار CAM2 استفاده‌شده است. در جستجو اولیه با معیارهای ورود سال پژوهش و زبان پژوهش از پایگاه های داده مورد بررسی 1687 سند مرتبط با موضوع یافت گردید. پس از آن، با معیارهای درون گنجی 77 پژوهش گزینش و در فرایند فراتحلیل وارد شده است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان میدهد که در سطح اطمینان 95 درصد عوامل فردی تأثیر معناداری بر خلاقیت سازمانی داشته و توانسته 467/0 درصد از تغییرات خلاقیت سازمانی را تبیین کند. همچنین، نتایج آزمون ناهمگونی نشان دهنده آن است که بین مطالعات صورت گرفته مورد بررسی ناهمگنی وجود دارد که به همین جهت از اندازه اثر تصادفی استفاده شده است. نمودار قیفی نیز حاکی از آن است که خطای استاندارد پایین و سوگیری نسبتا کم است، درواقع بیانگر توزیع نرمال و تصادفی است و خطای مشاهده شده نیز ناشی از انواع اریب احتمالی می باشند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش از بین عوامل فردی مؤثر بر خلاقیت در سازمان استقلال با اندازه اثر (714/0)، احساس مؤثر بودن با اندازه اثر(660/0)، احساس معناداری با اندازه اثر(647/0) و استراتژی‌های تفکر سازنده با اندازه اثر (749/0) بیشترین اندازه اثر و رابطه معنادار را با خلاقیت سازمانی داشته اند.