پتانسیل¬یابی الگوی پیاده¬مداری و رشد هوشمند در بافت مرکزی شهرکرد

چکیده مقاله

شهرها به دلیل ارتقاء کیفیت زیست محیطی در جهت کاهش سوخت فسیلی، بهبود سلامت افراد، افزایش روابط متقابل اجتماعی میان شهروندان، بهبود کیفیات اجتماعی و فرهنگی زندگی در شهر و کمک به انسانی کردن محیط های شهری به حرکت عابر پیاده وابسته است، بازگشت و رویکرد مجدد به سرزندگی فضاهای شهری خصوصا در مراکز شهری و از دیدگاه عابر پیاده ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد، در ساماندهی مراکز شهری می توان محیط مناسب و ایمن برای تردد عابرین پیاده را از طریق اعمال ممنوعیت کامل یا نسبی تردد وسایل نقلیه در برخی از معابر تامین نمود، پیاده¬راه¬ها، معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی¬اند که در آنها تسلط کامل با عابر پیاده بوده و از وسایل نقلیه موتوری تنها به منظور سرویس-دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می¬شود و ابزاری برای بروز فعالیت جمعی می¬باشند. تئوری رشد هوشمند یک تئوری حمل و نقل و برنامه ریزی شهری است که بر رشد درونی شهر تمرکز می¬کند و در مقابل پراکندگی شهری ، بر فشرده سازی شهر تأکید دارد و طرفدار کاربری¬های فشرده، حمل و نقل محور و دوستدار پیاده¬روی و دوچرخه سواری است، پیاده¬راه¬ها مکان¬هایی هستند با پتانسیل کاربری مختلط که خود از ارکان اصلی رشد هوشمند شهری می¬باشد. ایجاد پیاده¬راه های مناسب و همراه با کاربری ترکیبی به افزایش شاخص های رشد هوشمند شهری منجر می¬شود. در این تحقیق به بررسی پیاده مداری و رشد هوشمند در بافت مرکزی شهرکرد پرداخته می شود. بافت مرکزی شهرکرد دارای ساختار شبکة ارتباطی عمدتاً شبکه‌ای شطرنجی با تقاطع‌های زیاد در فاصله نزدیک به یکدیگر می باشد. روش تحقیق این مقاله توصیفی و تحلیلی که برای جمع¬آوری داده¬ها از روش مشاهده و پیمایش میدانی استفاده شده است. از یافته¬های تحقیق وجود پتانسیل لازم در برخی خیابان¬های بافت مرکزی شهرکرد با توجه به شاخص¬های پیاده¬مداری می¬باشد. با توجه به وجود کاربری¬های تجاری و خدماتی و مذهبی و وجود آثار تاریخی در این محدوده و ساختار شبکه ارتباطی شطرنجی در بافت مرکزی شهرکرد، این شهر پتانسیل لازم برای ایجاد الگوی پیاده مداری و رشد هوشمند را دارا می¬باشد.