تحلیل چند انگاره در نهج البلاغه

Abstract

نمایانگر یک فرایند ترکیب تخیّلی اس ف فرایندی که به » تصویر هنری « یا » انگاره « سخن، مفهومی هنری میبخشد. انگاره رسانهای اس که نمایش معانی پنهان را بر عهده دارد و در انتقال گنجینههای ذهنی به مخاطب و عمق بخشیدن به معانی مراد کارآمد اس . تبلور این هنر در چکامههای بلیغ کهن ادب عربی و بسامد آن در آیات شریف ه قرآن و نهجالبلاغ ، ه نشانه دیرینگی و جایگاه و نقش این هنر در رسایی زبان عربی اس . در این مقاله، بهمنظور شناسایی ابعادی از جمالیات بلاغی و معانی انگارههای نهجالبلاغ ، ه با رو ،» یخْضَمُونَ مَالَ اللَّهِ خِضْمَه الْإِبِل « ،» التَّقْوَی مَطَایا ذُلُلٌ « توصیفی تحلیلی نمونههایی مانند واکاوی و تحلیل شدهاند. برآیند این پژوهش نشان م یدهد » فِتَنٍ انْجَذَمَ فیها حَبْلُ الدِّینِ « استخدام انگارهها برای رسایی بیشتر سخن اس و در سبک گروهی ادب جاهلی و صدر اسلام رایج بود. امیر مؤمنان امام علی )ع( نیز در سخن خویش، سبک گروهی ادیبان صدر اسلام دارد. آن حضرت متناسب با موضوع سخن، از عناصر طبیع ساکن و متحرک و نام اشیای شناخته شده وام گرفته اس . در اکرر انگاره ها ی نهج البلاغه از رهگذر انواع تشبیهات، امور معنوی، محسوس گشتهاند.