ارتباط شاخص شوری خاک ( شاخص موثر در بیابان¬زایی) با سازندهای زمین شناسی

چکیده مقاله

شاخص شوری ازعوامل طبیعی موثر بر تخریب آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک است. خصوصیات و ترکیبات شیمیایی مواد مادری، نقش مهمی در تعیین مشخصات خاک، به خصوص در مراحل اولیه تشکیل خاک ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سازندهای زمین¬شناسی و شوری خاک در حوزه ی پشت تاوه استان کهگیلویه و بویراحمد می¬باشد. جهت انجام این کار در مرحله مقدماتی نقشه های توپوگرافی، عکس های هوایی و نقشه های زمین شناسی تهیه گردید و با بررسی و تفسیر آنها واحدهای کاری تعیین و توسط نرم¬افزار GIS ترسیم گردید. در مرحله ی صحرایی در هر واحد کاری یک پروفیل حفر گردید و از دو لایه سطحی و عمقی نمونه¬برداری گردید. در مطالعات آزمایشگاهی شوری خاک اندازه¬گیری شد. در نهایت با استفاده از نتایج آزمایشات انجام شده، شوری خاک در واحدهای مختلف کاری مورد تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار MSTAT-C و مقایسات میانگین توسط آزمون دانکن قرار گرفت. نتایج نشان داد بین تمامی واحدهای کاری(تیمارها) میانگین¬ معنی¬دار می¬باشد. حداکثر میانگین شوری خاک مربوط به واحد 2-4-2(سازند گچساران-تیپ تپه-شیب 20درصد) به میزان 5450 میکروموس بر سانتیمتر و حداقل آن مربوط به واحد 4-3-1(سازند پابده-تیپ کوه-شیب 50 درصد) به میزان 1050 میکروموس بر سانیمتر می-باشد. بنابراین با توجه به سازندهای مختلف منطقه با ترکیب سنگ¬شناسی مختلف و حساسیت به فرسایش و هوازدگی متفاوت، خاک¬ها با ویژگی متفاوت شوری ایجاد شده است.