ارتباط شاخص شوری خاک ( شاخص موثر در بیابان¬زایی) با سازندهای زمین شناسی

نویسندگانسیدعلی موسوی,ابو الفضل رنجبرفردوئی,حسن برابادی,ابراهیم طاهری نسب
همایش4th international conference on environmental chalenges and denderlogy held in inestitute of caspian ecosystems. Sari Agricultural Science and Natural Resources. University of Sari. Iran
تاریخ برگزاری همایش۲۰۱۴-۵-۱۴
محل برگزاری همایشساری
نوع ارائهسخنرانی
سطح همایشبین المللی

چکیده مقاله

شاخص شوری ازعوامل طبیعی موثر بر تخریب آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک است. خصوصیات و ترکیبات شیمیایی مواد مادری، نقش مهمی در تعیین مشخصات خاک، به خصوص در مراحل اولیه تشکیل خاک ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سازندهای زمین¬شناسی و شوری خاک در حوزه ی پشت تاوه استان کهگیلویه و بویراحمد می¬باشد. جهت انجام این کار در مرحله مقدماتی نقشه های توپوگرافی، عکس های هوایی و نقشه های زمین شناسی تهیه گردید و با بررسی و تفسیر آنها واحدهای کاری تعیین و توسط نرم¬افزار GIS ترسیم گردید. در مرحله ی صحرایی در هر واحد کاری یک پروفیل حفر گردید و از دو لایه سطحی و عمقی نمونه¬برداری گردید. در مطالعات آزمایشگاهی شوری خاک اندازه¬گیری شد. در نهایت با استفاده از نتایج آزمایشات انجام شده، شوری خاک در واحدهای مختلف کاری مورد تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار MSTAT-C و مقایسات میانگین توسط آزمون دانکن قرار گرفت. نتایج نشان داد بین تمامی واحدهای کاری(تیمارها) میانگین¬ معنی¬دار می¬باشد. حداکثر میانگین شوری خاک مربوط به واحد 2-4-2(سازند گچساران-تیپ تپه-شیب 20درصد) به میزان 5450 میکروموس بر سانتیمتر و حداقل آن مربوط به واحد 4-3-1(سازند پابده-تیپ کوه-شیب 50 درصد) به میزان 1050 میکروموس بر سانیمتر می-باشد. بنابراین با توجه به سازندهای مختلف منطقه با ترکیب سنگ¬شناسی مختلف و حساسیت به فرسایش و هوازدگی متفاوت، خاک¬ها با ویژگی متفاوت شوری ایجاد شده است.