بارزسازی تغییرات تراکم پوشش گیاهی در منطقه ابرکوه (۱۹۷۶-۲۰۱۴)

نویسندگانسیدحجت موسوی,ابو الفضل رنجبرفردوئی,مهدی حاصلی ابرقوئی
همایشدومین همایش ملی پژوهش های کاربردی در جغرافیا و گردشگری
تاریخ برگزاری همایش۲۰۱۵-۳-۴
محل برگزاری همایشتهران
نوع ارائهسخنرانی
سطح همایشملی

چکیده مقاله

امروزه یکی از نیازهای اساسی و مهم مدیران و برنامه ریزان محیطی داشتن اطلاعات دقیق و بهنگام از منابع طبیعی است. به عبارتی اتخاذ تصمیمات صحیح و اصولی به منظور توسعه پایدار در برنامه ریزی های محلی و منطقه ای، مستلزم داشتن اطلاعات کافی و جامعه از منابع زیست محیطی است. بنابراین هدف از این پژوهش بارزسازی تغییرات تراکم پوشش گیاهی حوضه ی ابرکوه در بازه زمانی 33 ساله (1976-2014) به منظور ارزیابی مسائل زیست محیطی آن از قبیل تخریب تراکم پوشش گیاهی و بررسی روند تغییرات مساحتی آن در جهت شناخت مناطق دارای تنش کاهش تراکم گیاهی و افت زیست توده اکوسیستم است. در این راستا از دادههای تصاویر ماهوارهای لندست و تکنیکهای دورسنجی نظیر شاخص برای تراکم سنجی پوشش گیاهی و روش تفاضل تصاویر برای بارزسازی تغییرات استفاده شده است. نتایج تراکم سنجی پوشش گیاهی NDVI کیلومترمربع به ترتیب در طبقات پوشش گیاهی معمولی و متراکم، متراکمترین / 121 و 22 / نشان میدهد که سال 2112 با دارا بودن مساحت 93پوشش را به خود اختصاص داده است، همچنین روند تغییرپذیری مساحت طبقات تراکم حاکی از این است که مناطق دارای پوشش بسیار تنک تا فاقد پوشش از سال 1391 تا 2111 تقریباً روند ثابتی را داشته و با یک شیب ملایم در حال کاهش مساحت هستند، اما از سال 2111 تا 2112 تغییر ناگهانی اتفاق افتاده و مساحت آن با شیب بسیار تندی در حال افزایش است. نتایج بارزسازی تغییرات نمایانگر این است که بیشترین و کمترین )2111- 2112 ( و دوم ) 1331 - 99 کیلومترمربع متعلق به بازههای زمانی چهارم ) 2111 / 219 و 12 / مساحت طبقه تغییرات کاهشی به ترتیب با مقدار 19 میباشد. روند تغییرپذیری مساحت طبقه تغییرات کاهشی نشان میدهد که در بازههای اول و دوم ) 1391 تا 2111 ( روند دارای سیر نزولی بوده، اما در بازههای سوم و چهارم ) 2111 تا 2112 ( با شیب تقریبا تندی حالت صعودی پیدا کرده است. در مجموع نیز روند تغییرپذیری مساحت طبقه تغییرات کاهشی یک سیر صعودی دارد و حاکی از این است که اکوسیستم حوضه ابرکوه از منظر معیار تراکم پوشش گیاهی یک اکوسیستم شکننده و حساس به بیابانزایی بوده و در مسیر افت توان اکولوژیک و بیولوژیک و روند کاهشی استعداد زیست توده اکوسیستم قرار دارد.