نویسندگان | محسن قاسم پور-مریم پور افخم |
---|---|
تاریخ انتشار | ۲۰۱۶-۲-۰۱ |
رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
نمایه نشریه | ISC |
چکیده مقاله
حسن بن زین الدین عاملی (م. 1011 ق) فرزند شهید ثانی، از فقهای بزرگ قرن یازدهم هجری قمری است. وی در کتاب خود منتقیالجمان فی الاحادیث الصحاح و الحسان به ارزیابی روایات فقهی کتب اربعه پرداخته و بدینسان کتابی در زمینه نقد الحدیث و فقه الحدیث سامان داده است. وی تصحیف و تحریف در احادیث را نتیجۀ تسامح در پذیرش اخبار عنوان کرده و هدف خود را احیای امر حدیث دانسته است. ازاینرو، تنها به ذکر روایات صحیح و حسن آن اکتفا کرده است. دیدگاه وی اگرچه وابسته به دیدگاه عالمان متأخّر است؛ امّا با تعریف متفاوتی که از حدیث صحیح ارائه کرده، با رویکردی جدید، به بررسی سند و متن روایات پرداخته و فقهی استدلالی را سامان بخشیده است. شیخ حسن در مواجهه با اخبار متعارض، ضمن بهرهگیری از روشهای معمول ـ همانند روش جمع، تخییر و ترجیح به تفسیر، تأویل و اجتهاد روی آورده و به همین دلیل در بحث ارزیابی روایات، به نتایج قابل توجّه و متفاوت با دیگران دست یافته است. در این نوشتار برآنیم ضمن بازخوانی این کتاب، به روششناسی فقهالحدیثی وی بپردازیم.