مبنای متن محورانه علامه مجلسی در انتخاب مصادر و احادیث بحارالانوار با تأکید براحادیث ناظر بر امامت

چکیده مقاله

در میان جوامع حدیثی شیعه، بحارالانوار به دلیل جامعیتِ بیشترِ موضوعات، منابع و احادیث آن و حضور علمی مؤلفش، علامه محمدباقر مجلسی، اهمیت بیشتری یافته است. مطالعه ی بحارالانوار و توضیحات علامه مجلسی بیانگر رفتار گزینشی وی در مواجهه با مصادر و احادیث است. وی به پیروی از دانشوران حدیث محورِ پیش ازخود، در اعتبار سنجی احادیث به قرائن متنی بیش از قرائن سندی ارج می نهاده است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی بر مجلد هفتم بحارالانوار، احادیث ناظر بر امامت، نشان می دهد علامه مجلسی علاوه بر متن محوری، در انتخاب احادیث بیشتر از منابع اصیل و متقدم شیعه و دارای احادیث مسند، بهره می برده است. روش وی در بیشتر موارد استفاده ی مجموعه ای از احادیث یک باب از منبع خاصّ به منظور تکمیل خانواده حدیث در یک موضوع بوده است ولی دلیل ترجیح یک مصدر بر منبع دیگر در برخی موارد مشخّص نیست.