بررسی مؤلفه‌های رئالیسم در داستان‌«تش‌خند»حسن بنی‌عامری

Abstract

رئالیسم در داستان، بر‌اساس عینیت و توصیف حوادث واقعی، شکل ‌می‌گیرد و لازمۀ آن، ذکر جزئیات و مشاهدۀ بی‌طرفانۀ وقایع ‌است. داستان‌های جنگ، از نمونه‌های قابل‌توجّه داستان‌های ‌واقع‌گرایانه ‌است. داستان تش‌خند حسن بنی‌عامری از نمونه‌های موفقی ‌است که به شیوۀ تک­گویی درونی، نگارش‌ یافته، نویسنده برای به‌دست‌آوردن تصویری از واقعیت، از نثر در حکم ابزاری کارآمد بهره ‌برده و داستان را با زبانی عاری از پیچیدگی و صناعات ادبی روایت‌ کرده، ماجراها، شخصیت‌ها و عناصر داستان بنی‌عامری با اصول مکتب رئالیسم تطابق‌ دارد و تجارب و مشاهدات عینی نویسنده در ایجاد «واقعیت‌نمایی» دخیل بوده‌است. جستار‌ حاضر با هدف پاسخگویی به این پرسش که این داستان چه اندازه توانسته واقعیت‌های ‌جنگ و حالات روانی شخصیت‌ها را به شکلی پویا و زنده، نمایش ‌دهد، به بررسی داستان پرداخته و ویژگی‌های ‌رئالیستی بارز آن را که شامل انعکاس مضامین جنگ و توصیف جزئیات و حالات واقعی شخصیت‌هاست، تبیین کرده‌است. نتیجۀ تحقیق نشان ‌می‌دهد که داستان‌ تش‌خند با دارابودن ویژگی‌هایی همچون شخصیت‌پردازی، توصیف جزئیات و صحنه‌پردازی ‌رئالیستی، توجه به زمان و مکان، کاربرد زبان عامیانه و درون‌مایۀ‌ رئالیستی، در زمرۀ داستان‌های واقع‌گرا قرار‌ می‌گیرد. بنابراین، این داستان می‌تواند به عنوان نمونه‌ای برجسته از سبک رئالیسم در آثار جنگ معرفی ‌شود.