تحولات قوانین فرزند خواندگی، پل گذاری وسهم الارث در حقوق مدنی زرتشتی

Abstract

درد جاودانگی ریشه در فطرت بشر دارد. از دیرباز آدمیان هیچگاه دوست نداشتند در پرانتز بین تولد تا مرگ محصور باشند. بیگمان فرزندآوری یکی از راه های درمان این درد و ارضای احساس عدم مرگ و محدود بودن بوده است. ایرانیان باستان نیز بر این نیاز جامه متافیزیکی پوشانیده‌اند. به باور آنان، کسی که فرزند ندارد حیاتش به قبل از پل چینوت محدود می شود و بی فرزند نمی تواند از پل درگذرد و خلود یابد. ازینرو قوانین ارث بازماندگان در راستای پذیرش فرزندی و فرزند خواندگی اهمیت بسیار یافته است. این مقاله به بررسی قوانین فرزند آوری، فرزند خواندگی، پل گذاری و سهم الارث بازماندگان در سنت زرتشتی می پردازد و متون کهن مزداپرستان را می کاود و همچنین آنها را با احوال شخصیه زرتشتیان در حقوق مدنی ایران معاصر مقایسه می کند. این مقایسه تغییرات بسیاری را نشان داده، عوامل تغییرات را بررسی می کند.