تحلیل کمی عوامل ژئومورفومتری موثر بر وقوع زمین لغزش با به کارگیری مدل نسبت فراوانی

Abstract

زمین لغزش یکی از بلایای طبیعی است که خسارات جانی و مالی فراوانی را به زندگی انسان ها وارد می کند؛ بنابراین ارزیابی حساسیت زمین لغزش برای کاهش خطر این پدیده، امری ضروری است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و ارزیابی معیارهای ژئومورفومتری موثر بر وقوع زمین لغزش با استفاده از مدل نسبت فراوانی در حوزه آبخیز تالار انجام شد. بدین منظور ابتدا 4 معیار ژئومورفومتری (شیب، انحنای سطح، انحنای طولی و شاخص رطوبت توپوگرافی) موثر بر وقوع زمین لغزش شناسایی و نقشه آن ها تهیه گردید. سپس با استفاده از مدل نسبت فراوانی تاثیر هر یک از معیارهای ژئومورفومتری موثر بر وقوع زمین لغزش بررسی شد و در نهایت به منظور مشخص کردن اهمیت نسبی هر یک از معیارها موثر بر وقوع زمین لغزش، میزان نرخ پیش بینی تعیین گردید. نتایج حاصل از تأثیر عوامل مؤثر در وقوع زمین‌لغزش در مدل نسبت فراوانی نشان داد که شاخص رطوبت توپوگرافی (TWI) با زمین لغزش های موجود در منطقه نشان داد که طبقه 9/25 - 2/12 با مقدار نسبت فراوانی 98/2 از بالاترین همبستگی با زمین لغزش های موجود در منطقه برخوردار است. همچنین معیار انحنای طولی با مقدار پیش بینی (PR) 1/3 بیش ترین تأثیر را در ارتباط با زمین لغزش¬های منطقه دارد. نتایج پژوهش حاضر می تواند جهت مدیریت دامنه های پرخطر و توسعه پایدار نقش مهمی ایفا کند.