| Authors | سیدمحمدرضا میرحسینی طبائی زواره، هدی قاسمیه، خدایار عبداللهی |
|---|---|
| Journal | اکوهیدرولوژی |
| Page number | ۲۰۵ |
| Volume number | ۸ |
| IF | ثبت نشده |
| Paper Type | Full Paper |
| Published At | ۱۴۰۰/۰۱/۰۱ |
| Journal Grade | Scientific - research |
| Journal Type | Electronic |
| Journal Country | Iran, Islamic Republic Of |
| Journal Index | ISC |
Abstract
تبخیر و تعرق، انتقال انرژی بین سطح زمین و جو است و سازندهترین مکانیسم ارتباطی بین هیدروسفر، لیتوسفر و بیوسفر محسوب میشود. پژوهش حاضر، روی پیشبینی تبخیر و تعرق پتانسیل در حوضۀ آبخیز گلپایگان بهعنوان پاسخ به تغییرات آب‌وهوایی تمرکز دارد. به این منظور، از شش الگوریتم هارگریوز– سامانی، تورنت- وایت، روماننکو، اودین، خاروفا و بلانیکریدل و نیز الگوریتم پنمن– مانتیث- فائو به عنوان الگوریتم‌های معیار برای برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل استفاده شد. نتایج نشان داد الگوریتم هارگریوز- سامانی در مقایسه با سایر الگوریتمها، عملکرد نزدیکتری به الگوریتم معیار پنمن– مانتیث- فائو داشته است. بنابراین، این الگوریتم برای ارزیابی تأثیر احتمالی تغییرات آب‌وهوایی در دورههای آینده بر میزان تبخیر و تعرق پتانسیل استفاده شد. سپس، میزان تبخیر و تعرق پتانسیل با استفاده از مدلهای گردش عمومی جو GCM برای دورههای آیندۀ نزدیک، میانی و دور 2021-2040، 2041-2060 و 2061-2080 تحت تأثیر سناریوهای RCP2.6,4.5,8.5 توسط مدل LARS-WG6 و با استفاده از مدل اقلیمی HadGEM2-ES برآورد شد. در نهایت، مقادیر تبخیر و تعرق پیشبینیشده در دورههای آینده با نتایج تبخیر و تعرق در دورۀ پایه (1992-2017) مقایسه شد تا تأثیر تغییرات آب‌وهوایی بر تبخیر و تعرق پتانسیل بررسی شود. نتایج بیانگر افزایش تبخیر و تعرق پتانسیل تحت کلیۀ سناریوهای RCP در دورههای آینده بود. افزایش تحت سناریوهای RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 در دورۀ آیندۀ نزدیک بهترتیب 31/6، 05/7 و 10/7 درصد؛ در دورۀ آیندۀ میانی 69/9، 84/9 و 82/11 درصد و در دورۀ آیندۀ دور، 17/8، 79/13 و 15/18 درصد بهدست آمد.
tags: تغییر اقلیم تبخیر و تعرق پتانسیل حوضۀ آبخیز گلپایگان هارگریوز