بهبود منحنی‌های شدت ـ مدت ـ فراوانی همگام با الگوریتم‌های رایانه‌ای ژنتیک و توده‌ریزه‌ها در حوزه آبخیز دریاچۀ ارومیه

Abstract

نوترین داده‌های منحنی‌های شدت ـ زمان ـ فراوانی در ایران از ۶۶ ایستگاه سازمان هواشناسی به‌ دست ‌آمده است که در سال ۱۳۷۴ نگاشته شده است و آگاه به اینکه برای به ‌دست ‌آوردن فیزیکی این داده‌ها به بهره‌بری از باران‌سنج‌ها نیاز داریم، نمی‌توان دورافتاده‌ترین پهنه‌ها را با این ابزار نگریست و گاهی با همین ابزارها هم دچار نادرستی‌های فراوان خواهیم بود. بدین روی برای کاهش این نادرستی‌ها از ساختارههای شدت ـ زمان ـ فراوانی سود می‌‌جوییم. تاکنون ساختاره‌های‌ بسیاری برای به‌ دست‌ آوردن داده‌های مورد نیاز نمودارهای شدت ـ زمان ـ فراوانی بیان شده است که نمی‌توان آن را در همۀ پهنه‌ها به کار برد، مگر آنکه نرخهای پهنه‌ای آن‌ها ارزیابی شده باشد. در این پژوهش، نرخ‌های این ساختاره‌ها همگام با الگوریتم‌های رایانه‌ای در پهنۀ آبخیز دریاچۀ ارومیه بررسی و بهینه‌سازی شد. آنگاه بهره‌وری دو الگوریتم رایانه‌ای توده‌ریزه‌ها و زادشناسی با یکدیگر سنجش شده و سرانجام با الگوریتم نزدیک‌ترین همسایه، کارایی دگرگونی‌های اقلیمی بر نمودارهای شدت ـ زمان ـ فراوانی در این سرزمین بررسی شد. برایند این پژوهش نشان داد که نرخ‌های ساختارۀ آبخضر در همۀ ایستگاه‌های پهنۀ دریاچۀ ارومیه، مگر کمپ مهاباد با نزدیکی خوبی درست است. می‌شود گفت میانگین نرخ‌های پهنه‌ای بهینه‌سازی‌شده با نرخهای به‌دست‌آمده برازش 100 درصدی دارند.