پیش بینی کمال گرایی بر اساس تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی در دانشجویان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کمالگرایی بر اساس تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی در دانشجویان انجام شد. در این تحقیق، روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد و بااستفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 358 نفر از دانشجویان کارشناسی، به عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد تنها 296 نفر بطور کامل به پرسشنامه ها پاسخ داده اند و مابقی ریزش داشته اند. جهت گردآوری اطلاعات، دانشجویان پرسشنامه های کمال‌گرایی تری شورت و همکاران (۱۹۹۵)، خود تمایزیافته اسکورن و اسمیت (2003) و خودتنظیمی پنتریج و دی گروت (1990) را تکمیل کردند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد، بین تمایزیافتگی خود، خودتنظیمی و کمال گرایی ارتباط معناداری وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که 35 درصد از تغییرات متغیر کمال گرایی منفی می تواند توسط متغیرهای تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی تبیین شود (01/0< p). بنابراین، با توجه به وجود اهمیت روز افزون فعالیت ها و تصمیم گیری قشر جوان در جامعه، توصیه می شود که دانشجویان با آگاهی ذهنی از فعالیت های خود و همچنین تلاش برای تصمیم گیری عقلانی با وجود فشارهای وارد شده از موقعیت عاطفی، بتوانند بر کمال گرایی خود فائق آیند و بدانند تلاش حتی اگر کامل نباشد، باز هم ارزشمند است. به همین دلیل، بررسی تمایزیافتگی و خودتنظیمی در پیشبینی کمالگرایی در دانشجویان ضرورتی مؤکد است.