مقایسه سبک های فرزندپروری والدین، خودکنترلی و گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت و نوجوانان غیربزهکار

Abstract

مقدمه: دوره نوجوانی می¬تواند زمینه ساز مشکلاتی نظیر پرخاشگری و انجام رفتارهای پرخطر بوده و این مسائل در بزهکاری و به طبع آن نگهداری نوجوانان در کانون اصلاح و تربیت موثر میباشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک¬های فرزندپروری، خودکنترلی و شیوع رفتارهای پرخطر در نوجوانان غیربزهکار و بزهکار صورت پذیرفت. روش: پژوهش کمی،کاربردی و از نوع علی- مقایسه¬ای بوده، جامعه آماری شامل 100نوجوان بزهکار کانون اصلاح و تربیت و 100 نوجوان دانش آموز غیر بزهکار در مقاطع متوسطه استان اصفهان در سال1401-1402 بوده که از هر گروه 30 نفر به طور تصادفی انتخاب گردیدند. ابزارها شامل پرسشنامه¬های سبک فرزندپروری بامریند(1972)، خودکنترلی تانجنی(2004)، مقیاس خطرپذیری نوجوانان(1390) بود و تحلیل آماری به وسیله نرم افزار SPSS23 و تحلیل واریانس چندمتغیری صورت پذیرفت. یافته ها: دو گروه نوجوانان بزهکار و غیربزهکار در سبک¬های فرزندپروری سهل¬گیرانه و مستبدانه والدین تفاوت معناداری داشتند. در خودکنترلی، مقیاس¬های خودنظم دهی، کنشهای تکانشی، عادات سالم و اخلاق¬کاری تفاوت معناداری بین دو گروه داشتند و نوجوانان غیربزهکار خودکنترلی بالاتری نشان دادند. رفتارهای پرخطر در پنج مقیاس گرایش به مواد مخدر، الکل، سیگار، رفتار خشونت آمیز و رانندگی خطرناک بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت و نوجوانان بزهکار گرایش بیشتری داشتند. بحث: براساس مطالعه حاضر سبک فرزندپروری سهل¬گرایانه و استبدادی، خودکنترلی پایین و گرایش به رفتارهای پرخطر عواملی هستند که موجب بزهکاری نوجوانان بوده و لزوم آموزش والدین در حوزه فرزندپروری و افزایش خودکنترلی نوجوانان را نشان می¬دهد.