راه شاهی هخامنشی و ایستگاههای سفر

چکیده مقاله

ساختار ارتباطی و راهها برای هخامنشیان به منظور اداره و نظارت بر قلمرو وسیع شان اهمیت زیادی داشت. به همین دلیل از دوره داریوش اول (486 -522 ق.م) با تثبیت وضعیت شاهنشاهی برنامه گسترده و سازمان یافته ای برای گسترش، ساخت و بازسازی راهها در پیش گرفته شد. اما کارایی این راههای وسیع منوط به خدمت رسانی و تامین امنیت انبوه مسافرانی بود که با اهداف گوناگون سفر می کردند. مورخان کلاسیک اشاره هایی به ایستگاههای بین راهی که در آن پیرَدَزیش (چاپارها) از آنها در مسیر خود استفاده می کردند، دارند. اما این ایستگاهها در چه فواصلی قرار داشتند؟ آیا کل مسیر راه شاهی را پوشش می دادند؟