نگاهی جامعه شناختی به مفهوم کارزن در روستا

چکیده مقاله

درجایی که پرتو حاکمیت انگاره «مرد نان آور » به ویژه در مناطقی که از بافتی کمتر شهری برخوردارند ،سهم کار اقتصادی زن روستایی نه تنها در ذهنیت و بافت فرهنگی جامعه بلکه در آمارهای رسمی بازده تولید تجاری نیز نادیده انگاشته شده و تقریبا همه مطالعات انجام گرفته در خصوص توسعه روستایی بر ضرورت پرداختن به نقش و سهم زنان در تولید منابع مالی و غیر مالی خانواده روستایی تاکید می کنند ،به نظر می رسد متاثر از عوامل متعددی چون گسترش روند شهری شدن به بسیاری از مناطق روستایی ،رشد صنعت توریسم و پیامدهای اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی آن برای روستا و مهاجرت فزاینده نسل جوان روستا به شهرها به منظور برخورداری از خدمات و امکانات رفاهی و آموزشی تغییراتی در مفهوم کار نزد زنان روستایی صورت گرفته باشد . این مطالعه مبتنی بر یافته های حاصل از 50 مصاحبه عمیق با زنان 18 تا 60 ساله ساکن در بخش قمصر از توابع استان اصفهان که به میزانی نسبتاً قابل توجه تاثیر پذیری از عوامل پیش گفته را تجربه نموده است ،نشان می دهد تقریبا همه زنان مورد مطالعه علی رغم همکاری در فعالیتهای اقتصادی خانوار ،کار را نه نیازی انسانی و اجتماعی بلکه ضرورت و اجباری اقتصادی جهت امرار معاش دانسته و بواسطه عدم برخورداری از درآمد ثابت ، مستقل و مازاد بر هزینه های خانواده ، خود را بیکار تلقی نموده و به ویژه ،نسل جوانتر آنها حتی در صورت آشنایی با چگونگی انجام کارهای مرسوم زنان تمایلی برای پرداختن به چنین فعالیتهایی نداشته و تامین معاش زن را اساساً وظیفه مرد سرپرست خانواده –پدر یا همسر – بشمار آورده و جز در صورتی کاررا از نوع کارمندی -با درآمد منظم و ثابت – خانه داری را آنهم در معنای محدود شهری و نه گسترده روستایی برای زن کافی می دانند .