ارزیابی اثرات ترکیب روش های اسیدشویی درشت دانه، جایگزینی مخلوط سرباره-متاکائولن و اختلاط سه مرحله ای بر خواص بتن بازیافتی

Abstract

انباشت نخاله‌های حاصل از تخریب ساختمان در سایت‌های دفن زباله و آلایندگی زیاد صنعت سیمان، دو مخاطره مهم زیست محیطی هستند که به ترتیب می‌توان با بازیافت بتن و جایگزینی سایر مواد چسباننده از اثراتشان کاست. این مطالعه با هدف بررسی اثر ترکیب روش‌های اصلاحی شستشوی درشت‌دانه‌های بازیافتی با اسید سولفوریک، جایگزینی ۴۰ درصد وزنی سیمان با مواد مکمل (متاکائولن و پودر سرباره کوره آهن گدازی) و نیز اختلاط سه مرحله‌ای بر بهبود خواص بتن بازیافتی انجام شد. بدین منظور ابتدا مخلوط‌های بتنی مختلفی با 0، 33 و 66 درصد درشت‌دانه بازیافتی و در قالب سه دسته کلی شامل نمونه‌های بدون اصلاح، دارای ۲ روش بهبود (با مواد مکمل و اختلاط ۳ مرحله‌ای) و دارای هر ۳ روش بهبود ساخته شدند. سپس مجموعه‌ای از آزمایش‌های تعیین مقاومت فشاری، بررسی دوام در برابر نفوذ یون کلر و تعیین اسلامپ صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که نمونه‌های دسته دوم نه تنها عملکرد بهتری در برابر نفوذ یون کلر داشتند بلکه به مقاومت فشاری ۹۱ روزه‌ای در حد نمونه بدون سنگدانه بازیافتی رسیدند. ضمنا شواهد حاصل از تحلیل نتایج مقاومت فشاری، آنالیز پراش اشعه ایکس و بررسی سطح ظاهری نمونه‌ها حکایت از اثر منفی اسیدشویی سنگدانه‌ها بر کارکرد مناسب روش جایگزینی ترکیب سرباره-متاکائولن داشت. به طور کلی، یافته‌های این مطالعه درباره تأثیرات ترکیب روش‌های بهبود می‌تواند به عنوان گامی در توسعه شیوه‌های بازیافت موثر و پایدار در صنعت ساخت و ساز مورد توجه قرار گیرد.