مدل سازی ساختاری عوامل مؤثر بر جذب گردشگران به پدیده های گردشگری مصنوعی (نمونه موردی پارک و دریاچه چیتگر تهران)

چکیده مقاله

انسان شهرنشین، با زندگی روزمره در فضایی که ساخته‌ شدهه خودخود ساخته، فرصت گذران اوقات فراغت و گردش را در طبیعت را از دست داده و در اندک فرصت‌ های پیشِ رو، معذوریت محدودیت‌های مسافت و زمان، کمتر مجال گردش در دل طبیعت را به او داده است. این مسئله در کلانشهرکلان‌شهرهای بزرگ از جمله تهران بحرانی‌ تر بوده است؛ چرا که فضاهای طبیعی گردشگری و گذران اوقات فراغت اطراف شهر، دست‌خوش رقابت نیروها و گروه‌ های مختلف متعدد اقتصادی شده و تنگناهای بسیاری در این عرصه به‌ وجود آمده است. پارک و دریاچهه چیتگر (خلیج فارس)، در لبحاشیهه کناری بافت شهر تهران، فرصت ارزنده‌ ای برای شهروندان و گردشگران وضع کردهبه‌وجود آورده تا اوقات فراغت خود را، در فضای شبه‌ طبیعی، سپری نمایندکنند. لکنامّا، به دلایل مختلف بسیاری، این مجموعه نتوانسته است از تمام ظرفیت‌ های خود برای جذب بازدید کننده و گردشگر بهره ببرد. هدف پژوهش حاضر مدلسازیمدل‌سازی ساختاری عوامل مؤثر بر کشش گردشگران به جاذبهه مصنوعی مذکور است. در این پژوهش، که ماهیتی کاربردی دارد، با روش تحلیلی‌ ـ‌ توصیفی و با ابزار پرسش‌نامهه محقق‌ ساخته، تأثیر عوامل مختلف گوناگون اقتصادی، اجتماعی، دسترسی و کیفیت محیطی را بر بهبود و گسترش گردشگری پارک و دریاچهه چیتگر را بررسی می نماید‌شود. حجم نمونهه پژوهش، با استفاده بهره‌گیری از فرمول کوکران، 185 پرسشنامهپرسش‌نامه محاسبه گردید شد و برای استنباط‌ های علمی از، مدلسازیمدل‌سازی معادلات ساختاری، آزمون T و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده به‌کار گرفته شد. نتیجهه پژوهش حاکی از آن است که عوامل اجتماعی، با ضریب رگرسیونی 93/00.93 وp–value برابر 002/0،0.002 بیشترین اثر را بر جذب گردشگران و بازدید کنندگان از این جاذبه رادارد دارا می باشند.