سلول درمانی، رویکردها و روش ها

چکیده مقاله

مقدمه : درمان رایجی که برای بیماری¬هایی چون سرطان انجام می¬شود، معمولا شیمی درمانی، پرتو درمانی و جراحی می¬باشد که گاهی به علت بالا بودن اثرات منفی آنها شرایط سختی برای بیمار ایجاد می¬شود. بسیاری از محققان با تمرکز بر سلول¬های بنیادی، رویکرد سلول درمانی را برای درمان این بیماری¬ها پیشنهاد کرده¬اند. هدف : این مطالعه به بررسی استراتژی¬های سلول¬درمانی، مزایا، و کاربردهای بالینی فعلی این روش می¬پردازد. روش : بدین منظور تعدادی از مقالاتی که در زمینه¬ی سلول¬درمانی به چاپ رسیده است مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج و بحث : در این روش، سلول¬ها به صورت تنها و یا ترکیب با مواد حامل به ناحیه¬ی هدف پیوند داده می¬شوند. عمدتا در این نوع درمان از سلول¬های بنیادی و به ندرت از سلول¬های اجدادی استفاده می¬شود که می¬توانند جایگزین سلول¬های آسیب دیده شوند. این درمان قدرت درمانی خوبی دارد اما بعلت پیچیدگی روند درمانی گران است. دو رویکرد کلی در سلول درمانی وجود دارد: الف) اتولوگ که از سلول¬های خود بیمار استفاده می¬شود و ب) آلوژنیک که از سلول¬های یک فرد دهنده استفاده می¬شود. سه دسته¬ی کلی سلول¬های بنیادی وجود دارد که عبارتند از بن¬یاخته¬های بزرگسالان، بن¬یاخته¬های جنینی و بن¬یاخته¬های پرتوان القا شده. مهندسی بافت اصول زیستی و مهندسی را برای ترمیم بافت¬های آسیب دیده استفاده می-کند. به این منظور دو رویکرد پایه وجود دارد: 1. مهندسی بافت In vivo که بلوغ و تمایز سلولی در درون موجود زنده انجام می¬گیرد و 2. مهندسی بافت Ex vivo که کاملا در آزمایشگاه انجام می¬شود و سلول¬ها قبل از پیوند به طور کامل دارای عملکرد هستند.