| نویسندگان | Ilkhanzadeh - Roohollah Nakhaei Sistani - Majid Sadeghizadeh - ghasem Ahangari |
|---|---|
| نشریه | پژوهشهای آسیب شناسی زیستی |
| ارائه به نام دانشگاه | دانشگاه کاشان |
| نوع مقاله | Original Research |
| تاریخ انتشار | ۱۲/۶/۹۶ |
| رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
| نوع نشریه | چاپی |
| کشور محل چاپ | ایران |
| نمایه نشریه | SID،Index copernicus،EMRO، ISC،mairan، سامانه دانش گستر برکت |
چکیده مقاله
هدف: مرفین و مشتقات آن به دلیل ویژگی های قوی ضد دردشان در مصارف پزشکی بسیار شناخته شده هستند. اما استفاده پزشکی از انها به دلیل ایجاد مقاومت و وابستگی پس از استفاده طولانی به شدت محدود می باشد. گیرنده های افیونی مو در سلول ها بر اثر مرفین دچار اندوسیتوز نمی شوند اما مشابه های انکفالین مانند DAMGO باعث اندوسیتوز سریع گیرنده ها می شوند. استفاده مکرر از داروهای مخدر باعث تغییر بیان ژن ها می شود. مطالعه کنونی به بررسی اثر تیمار طولانی مدت افیون ها بر میزان بیان ژن های Dnm1L و Rab22a پرداخته است.
مواد و روش ها: سلولهای HEK293 را که گیرنده افیونی Mu را بیان می نمایند، با مرفین، DAMGO و Methadone به طور جداگانه و طولانی مدت تیمار نمودیم. mRNA از عصاره سلولی استخراج شد و پس از ساخت cDNA، میزان بیان ژن های Dnm1L و Rab22a نسبت به نمونه کنترل به روش Q-RT-PCR مقایسه گردید. نتایج با نرم افزار Graph Pad تجزیه و تحلیل اماری شد.
نتایج: بررسی منحنیهـای بـه دسـت آمـده از Q-RT-PCR نشان داد در اثر تیمار طولانی مدت با مرفین در مقایسه با نمونه کنترل بیان ژن Dnm1L 2.37 برابر افزایش یافته و بیان ژن Rab22a 0.39 برابر کاهش یافته است. در حالی که میزان بیان Dnm1L در اثر تیمار با متادون و DAMGO تغییر معنی داری نشان نداده است، بیان ژن Rab22a به ترتیب 0.41 و 0.45 درصد کاهش نشان داده است.
نتیجه گیری: ژن Dnm1L می تواند در مسیر های مقاومت سلولی ایجاد شده در اثر مرفین که باعث تفاوت آن نسبت به سایر آگونیست ها می شود دخالت داشته باشد.