بررسی و تحلیل رویکرد عرفانی مولوی به واقعه عاشورا

چکیده مقاله

واقعه عاشورا و شهادت حسین ع و یاران بلاجو و فداکارش چنان با عظمت و باارزش بود که نمی توانست از دید صاحبان فکر و ذوق پوشیده بماند، مولوی نیز که در موضوعات و وقایع گوناگون به انگیزههای مختلف اخلاقی و عرفانی تأمل میکرده و درس و معرفت میاندوخته و درنهایت آن تجارب و درسها را به طالبان و مشتاقان عرضه میداشته است، بهرغم اختلاف در مذهب، از تأمل و معرفتآموزی در این واقعه غافل نمانده و بارها از امام حسین)ع( و واقعه جانگداز عاشورا یاد کرده است. در این نوشته پس از بیان عوامل و انگیزههای مختلف مولوی در پرداختن به این واقعه یگانه، دو مورد مشخص و مفصل از نگاه خاص و عرفانی مولوی به واقعه مذکور که در مثنوی و دیوان بازتاب یافته، بررسی میگردد و برداشت و تحلیل تازهای از آنها ارائه میشود، و درنهایت تبیین میشود که نگاه خاص و معرفتمدار مولوی، درعین غرابت و تازگی نسبی خود، از برخی برداشتهای درونمذهبی )شیعی( که صبغه عرفانی و اصلاحی دارد، چندان بیگانه و یا بینصیب نیست. کلیدواژهها: مولوی، امام حسین)ع(، واقعه عاشورا، رویکرد عرفانی،تحلیل شعر