تحلیل مکانی-زمانی آلاینده¬ی PM2.5 هوای شهر تهران در سال 1394

چکیده مقاله

ذرات معلق PM2.5یکی از مهم¬ترین آلاینده¬های اصلی هوا در کلان¬شهر تهران هستند که سلامت جامعه را تحت تأثیر قرار می¬دهند. از این رو، لازم است تحلیل مکانی و زمانی آلاینده¬ی PM2.5 انجام گیرد تا اقدام¬های نظارتی توسط سازمان¬های ذی¬صلاح مؤثر واقع شود. از این رو، اطلاعات آلاینده¬ی PM2.5 در بازه¬ی زمانی سال 1394 از ایستگاه¬های سنجش آلودگی هوای تهران جمع¬آوری شد. داده¬های مذکور با توجه به فصول مختلف از یکدیگر تفکیک شدند؛ سپس جهت انجام تحلیل مکانی آلاینده¬ی PM2.5 از روش¬های درون¬یابی IK و EBK کمک گرفته شد و در نهایت نتایج حاصل از این روش¬ها با استفاده از آماره RMSE صحت¬سنجی شد. نتایج نشان داد که دو روش کریجینگ بیزین تجربی و کریجینگ شاخص با خطای قابل قبول، به¬ترتیب قادر به پهنه¬بندی و نمایش احتمال تجاوز این آلاینده در شهر تهران می¬باشند. همچنین نتایج نشان داد که غلظت آلاینده¬ی PM2.5 از سمت شمال به جنوب تهران روند افزایشی دارد به¬طوری که مناطق واقع در جنوب و جنوب غرب شهر تهران به¬خصوص منطقه¬ی 20 (شهر ری)، منطقه¬ی 19 و منطقه¬ی 17( سلامت) از آلوده¬ترین مناطق بودند. نتایج حاصل از توصیف آماری آلاینده¬ی PM2.5 در سال 1394نشان داد که بیش¬ترین آلودگی هوای شهر تهران، به-ترتیب متعلق به دو فصل زمستان و پاییز با غلظت¬های µg/m331/36 و µg/m336/35 می¬باشد. از این رو، می¬توان نتیجه¬گیری کرد که غلظت این آلاینده متأثر از تغییرات آب و هوایی می¬باشد، به¬طوریکه با سرد شدن هوا، غلظت این آلاینده نیز افزایش می¬یابد.