"صورت‌بندی مفهومی فتنه‌های آخر الزمان در معارف نبوی"

Abstract

آخِرٌالزَّمان، اصطلاحی است که در برخی ادیان و به ویژه در ادیان ابراهیمی از اهمیت و برجستگی خاصی برخوردار است. در متون اسلامی آخر الزمان از بعثت پیامبر آغاز و تا نفخ صور ادامه دارد که در آن حوادث و تغییراتی از جمله در امور اقتصادی، ایمان مردم، فرمانروایان، بلاهای گسترده، امور اجتماعی و اخلاقی و غیره رخ می‌دهد. در میراث روایی و به ویژه نبوی اشاره به برخی از فتنه‌های آخر الزمان و مصادیق آنها که در موقعیت‌های گوناگون از پیامبر صادر شده است. معرفت و شناخت این مصادیق و نشانه‌ها انسان های بصیر را نسبت به دیگر علائم و حوادث هشیار کرده او را به مراقبت و پرهیز خوانده و به آمادگى و توجه بیشتر سوق مى‌دهد. این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی_تحلیلی و با جمع آوری داده های کتابخانه ای در معارف نبوی، مصادیق فتنه های آخرالزمانی را یافته و طبقه بندی از آ‌‌نها ارائه نماید. بر اساس نتایج این جستار، تغییر جای منکر و معروف، ظاهر‌گرایی در دین، تنگدستی شدید، هتک حرمت‌ها، سازس با کفار، تدبیر امور به دست زنان، مرض‌های ناعلاج، ترک علم، سختی شکیبایی در دین، امیران فاسد و وزیران خیانتکار از جمله مصادیق فتنه های آخرالزمان در معارف نبوی است.