اثر برنامه تمرین در آب و خشکی بر تعادل قامتی زنان مبتلا به سکته مغزی

چکیده مقاله

سابقه و هدف: در سکته مغزی کنترل و تعادل بیماران مبتلا مختل می‌شود. این اختلال تعادل موجب افزایش خطر سقوط، کاهش اعتماد به­نفس و وابستگی بیمار می‌گردد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر یک دوره تمرین در آب و خشکی بر تعادل قامتی این بیماران بود.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مشاهده ای است. تعداد 36 زن مبتلا به سکته مغزی که در 3 گروه تمرین در آب، تمرین در خشکی و گروه کنترل (بدون تمرین) قرار داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. تمرینات به­مدت 8 هفته برای آنها انجام شد، و از کلیه آزمودنی‌ها آزمون تعادل قامتی (FRT) گرفته شد.

نتایج: تعادل قامتی بیماران بعد از تمرینات ورزشی (در آب و در خشکی) 6/4 سانتی­متر از قبل از دوره تمرینی بهتر شد (001/0P=). تمرین در آب و تمرین در خشکی به­ترتیب 9/5 و 5/3 سانتی­متر تعادل قامتی بیماران را بهبود بخشید (001/0P=). و حجم اثر تمرین در آب 10 درصد از حجم اثر تمرین در خشکی بیشتر بود.

نتیجه­گیری: در کل می­توان گفت تمرین درمانی تعادل قامتی بیماران سکته مغزی را بهبود بخشیده و تمرین در آب در بهبود تعادل قامتی بیماران مبتلا به سکته مغزی از تمرین در خشکی موثرتر است.