تعامل نیروهای وارد بر مفاصل در صفحات مختلف حرکتی حین راه رفتن زنان مبتلا به کمردرد مزمن

چکیده مقاله

هدف:
کمردرد از شایع ترین مشکلات عضلانی اسکلتی می باشد که تغییر در تون عضلات کمر، توزیع نیروهای وارده بر کمر را نامتقارن و در شیوع عارضه کمردرد نقش دارد. بررسی چگونگی توزیع نیروهای وارده بر کمر از اهمیت برخوردار است لذا هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تعاملی نیروهای وارد بر مفاصل مختلف کمر و اندام تحتانی در صفحات مختلف حرکتی حین راه رفتن بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با منشا نامشخص بود.
روش بررسی:
9 بیمار زن مبتلا به کمردرد نامشخص با دامنه سن، قد و وزن به ترتیب 9/57±41/56 سال، 5/56±158/81 سانتی متر و8/88±61/68 کیلوگرم و 8 نفر آزمودنی سالم با میانگین دامنه سن، قد و وزن مشابه در این تحقیق شرکت کردند. متغیرهای مورد بررسی در مطالعه حاضر شامل نیروی تماس مفصلی داخلی خارجی، عمودی، نیروی ترمز زننده (Braking) و جلوبرنده (Propulsive) در سه صفحه حرکتی و در مفاصل اندام تحتانی و کمر بودند. از نرم افزار Qualysis &OpenSim برای استخراج داده ها استفاده شد. داده ‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری (0/05=α) تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها:
نیروهای تماس مفصلی در سه صفحه حرکتی مچ پا (0/04=p)، زانو (0/01=p) و مفصل کمری خاجی (0/01=p) بین دو گروه متفاوت بود. نیروی عمودی تماس مفصلی وارد بر مفاصل مچ، زانو، ران و کمری خاجی در بین دو گروه بیماران کمردرد و گروه سالم تعامل معنی داری نشان دادند (0/01=p).
نتیجه گیری:
نیروهای وارده بر مفصل ران و کمری خاجی در گروه کمردرد بیشتر از گروه سالم بود. همچنین الگوی اعمال نیرو در مفاصل مچ پا، زانو، ران و کمری خاجی بین دو گروه متفاوت بود. این روند بارگذاری متفاوت نیرو بر مفاصل گروه کمردرد نشان می دهد که احتمالاً عضلات عمل کننده بر این مفاصل نیز از الگوی متفاوت شدت و زمان فعالیت برخوردارند. لذا در درمان کمردرد مزمن، توجه به مفاصل اندام تحتانی (مچ، زانو و ران) علاوه بر کمر از اهمیت برخوردار است.. شاید با بهبود توزیع نیرو در مچ پا و زانو بتوان توزیع نیرو در مفصل ران و لگن را نیز بهبود بخشید و از این طریق به درمان درد بیماران کمک کرد.