تبیین میزان سطوح پایداری نواحی و مناطق شهری با تأکید بر امنیت شهری (مورد پژوهی: شهر کاشان)

چکیده مقاله

امروزه امنیت شهری به عنوان یکی از ابعاد پایداری، ضمن فراهم نمودن آرامش و احساس ایمنی در فضاهای شهری، نقش قابل توجهی در دستیابی به رفاه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای ساکنین شهری دارد، به‌طوری که فقدان آن موجب ناپایداری کیفیت زندگی ساکنین در فضای شهری می‌گردد. هدف پژوهش حاضر تبیین میزان سطوح پایداری نواحی و مناطق شهری کاشان با تأکید بر شاخص امنیت شهری می‌باشد تا بدین وسیله ضمن شناسایی نواحی و مناطق ناپایدار شهری در حوزه امنیت، اقدام به تدوین راهبردهایی مبتنی بر اصول توسعه پایدار شهری جهت افزایش امنیت در نقاط بحرانی گردد. نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام توصیفی- تحلیلی با استفاده از شاخص‌های امنیت شهری و از طریق مدل تصمیم‌گیری چند معیاره TOPSIS است و بدین طریق تلاش گردیده به این پرسش پاسخ داده شود که سطح پایداری نواحی و مناطق شهر کاشان به لحاظ شاخص‌های امنیت شهری از چه الگویی تبعیت می‌کند؟ بررسی‌ها و تحلیل‌های انجام شده در سطح مناطق شهری کاشان از نظر اولویت‌بندی سطوح برخورداری به لحاظ شاخص‌های امنیت نشان می‌دهد که مناطق 5 و 4 در رتبه اول و دوم به لحاظ برخورداری قرار دارند و منطقه 3 با کسب رتبه سوم جزء مناطق نیمه برخوردار و در نهایت مناطق 2 و 1 با کسب رتبه‌های چهارم و پنجم جزء مناطق محروم و بسیار محروم شهری به لحاظ شاخص‌های امنیت می‌باشند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد پایداری نواحی و مناطق شهر کاشان به لحاظ شاخص‌های امنیت شهری با قرار گرفتن در سه سطح برخوردار، نیمه برخوردار و فرو برخوردار از الگوی نامتعادل پیروی می‌کند و لذا نواحی و مناطق از امنیت شهری یکسان برخوردار نمی‌باشند و در این زمینه می‌بایست نسبت به توزیع متعادل امکانات و خدمات در مناطق و نواحی فرو برخوردار اقدام نمود.