بررسی راهکارهای توسعه سرمایه اجتماعی و ایجاد انگیزش عمومی در پروژه های بازآفرینی شهری (مطالعه موردی: منطقه ۶ شهرداری اصفهان)

چکیده:

رویکرد بازآفرینی شهری طیف وسیع و گسترده ای از ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی را در بر می گیرد به دلیل تعامل مداوم میان این ملاحظات می توان گفت بازآفرینی شهری مفاهیم و راهکارهایی نظیر سرمایه اجتماعی را نیز شامل می شود از این رو هدف پژوهش حاضر توان افزایی سرمایه اجتماعی با استفاده از پتانسیلهای مشارکت مردم و ایجاد انگیزه در جهت بهبود کیفیت زندگی، پیوند اجتماعی، جلب اعتماد و ایجاد رابطه برای همکاری در رسیدن به اهداف بازآفرینی شهری همچنین خلق فضاهای شهری جدید بویژه فضاهای همگانی برای حفظ ارزش های اجتماعی و دخیل ساختن مردم در تصمیم گیری‌ها و برنامه ریزی فرآیند بازآفرینی شهر. به منظور دستیابی به این هدف، مباحث نظری از طریق مطالعات کتابخان های و جمع آوری اطلاعات تحلیلی مورد نیاز به طریق مشاهدات میدانی (مصاحبه با شهروندان ساکن در منطقه6) صورت پذیرفت. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه است که با بهره گیری از روایی صوری اعتبار آن مورد تأیید قرار گرفته است. آزمون پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به مقدار آماره کلی 946/0، نشانگر قابلیت اعتماد یافته های تحقیق در سطح اطمینان 95 درصد است. جامعه آماری تحقیق، مجموع ساکنان منطقه6 شهر اصفهان که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران،250 نفر محاسبه گردید که به شیوه نمونه گیری طبقه ای به طور تصادفی توزیع گردیده است. تحلیلهای توصیفی و استنباطی از اطلاعات گردآوری شده با به کارگیری نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری کندال انجام شده است. برای تحلیل های مدلسازی معادلات ساختاری از نرم افزار AMOS استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است با توجه به سطح معناداری کمتر از 05/0 نشان دهنده رابطه معنی دار بین میزان مشارکت مردم و باز آفرینی شهری است. علاوه بر آن در همبستگی صورت گرفته بین وضعیت سرمایه اجتماعی و ابعاد بازآفرینی از نظر ساکنان دارای همبستگی هستند و شاخص های سرمایه اجتماعی می تواند بر کیفیت بازآفرینی شهر منطقه 6 اثر گذار باشد. نتایج حاصل از کاربرد مدلسازی معادلات ساختاری بالاترین شاخص سرمایه اجتماعی اثر بخش بر فرایند بازآفرینی منطقه 6 شهر اصفهان به شاخص حس تعلق و نهادهای اجتماعی با بار عاملی80/0 اختصاص یافته است.