بررسی رابطه سبک های یادگیری و مهارت های حل مساله در دانشجویان دانشگاه کاشان

چکیده مقاله

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه سبک‌های یادگیری و توانایی حل مساله در بین دانشجویان است. نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 1394-1393 به تعداد 5936 نفر است. پس از تعیین حجم نمونه تحقیق، 387 نفر از این دانشجویان به صورت نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه سبک‌های یادگیری کلب دارای چهار مولفه (تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال) و پرسشنامه محقق ساخته مهارت‌های حل مساله است. پایایی پرسشنامه سبک‌های یادگیری کلب برای آزمایشگری فعال 78/.، مفهومسازی انتزاعی 83/.، مشاهده تاملی 73/. و تجربه عینی 82/. و برای پرسشنامه مهارت‌های حل مساله 83/. برآورد گردید. یافته‌ها نشان داد نمرات حل مساله دانشجویان بر اساس نوع سبک یادگیری آن ها متفاوت است. نمره مهارت حل مساله در افراد دارای سبک انطباق یابنده از بقیه بیشتر و در افراد دارای سبک واگرا از بقیه کمتر است. همچنین نمرات حل مساله دانشجویان با توجه به شیوه‌های یادگیری نیز متفاوت است، به این ترتیب که سبک یادگیری دانشجویانی که نمره مهارت حل مساله پایینی دارند، تجربه عینی و مشاهده تاملی است و سبک یادگیری دانشجویانی که نمره مهارت حل مساله بالا دارند به مفهوم سازی انتزاعی نزدیک‌تر است.