تاثیر راهبردهای خودرهبری در شکل گیری بازآفرینی شغلی: نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی

Abstract

بازآفرینی شغلی، مزایای بسیاری را در سطح فردی و سازمانی نصیب سازمان می گرداند. با توجه به یافته های جدید رفتار سازمانی در حیطه طراحی مجدد مشاغل، موقعیت های بازآفرینی شغلی باید در اختیار اعضای سازمان قرار گیرد و مسیری که این فرایند را می تواند تسهیل نماید، ایجاد زمینه برای خودرهبر کردن آنهاست زیرا رهبران سازمانی در فرایند خودرهبر نمودن افراد، با رفتارهای توانمندساز خود آنها را توانمند کرده و به آنها استقلالی اعطا می نمایند که می توانند در طراحی شغل خود نقش داشته باشند. بر این اساس، هدف پژوهش، بررسی تاثیر راهبردهای خودرهبری در شکل‌گیری بازآفرینی شغلی با نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی بود. نوع پژوهش، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه کاشان به تعداد 445 نفر که از طریق جدول مورگان، 220 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، چهار پرسشنامه راهبردهای خودرهبری، بازآفرینی شغلی، رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی بود. پایایی پرسشنامه‌ها از طریق آلفای کرونباخ برای راهبردهای خودرهبری 82/0، بازآفرینی شغلی 77/0، رفتارهای توانمندساز رهبر 88/0 و استقلال شغلی 78/0 برآورد شد. ضرایب مسیر نشان داد تاثیرات خودرهبری روی استقلال شغلی، بازآفرینی شغلی و رفتار توانمندساز رهبر مثبت و معنادار بود. همچنین اثرات استقلال شغلی و رفتار توانمندساز رهبر روی بازآفرینی شغلی مثبت و معنادار بود و نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی در تاثیر راهبردهای خودرهبری بر بازآفرینی شغلی تایید شد. نتایج بیانگر این است که موقعیت های بازآفرینی شغلی باید در اختیار اعضای سازمان قرار گیرد و مسیری که این فرایند را می تواند تسهیل نماید، ایجاد زمینه برای خودرهبر کردن آنهاست زیرا رهبران سازمانی در فرایند خودرهبر نمودن افراد، با رفتارهای توانمندساز خود آنها را توانمند کرده و به آنها استقلالی اعطا می نمایند که می توانند در طراحی شغل خود نقش داشته باشند.