بررسی وجوه تمایز منش از شخصیت و جایگاه آن در حقوق کیفری

چکیده مقاله

بخشی از عوامل ارتکاب جرم، مربوط به خود انسان می باشد بگونه ای که خود انسان از ابعاد گوناگونی می تواند متمایل به ارتکاب جرم باشد که امروزه در قانون مجازات و آئین دادرسی کیفری، شخصیت متهم مورد توجه واقع شده است. باید گفت این واژه، دارای وجوه متعددی می باشد بطوریکه برخی محققان نیز معتقدند در بررسی های کیفری هر جنبه از آن را باید بگونه ای جداگانه مورد مطالعه قرار داد و این درحالیست که متأسفانه عرفا در بسیاری موارد، شخصیت را مترادف با منش در نظر گرفته و از این حقیقت که منش از جهت ثبات، صفات، ابعاد و جنبه ها، ساختار و اختلالات دارای ماهیتی متفاوت از شخصیت می باشد، به دور مانده اند.درواقع این بخش از وجود انسان است که دارای ماهیتی اخلاقیست که فرد در طی زندگی خویش بر اثر یادگیری و تجربه کسب می نماید و می توان در آن تغییر ایجاد نمود. بدین ترتیب این پژوهش با روش کتابخانه ای و با این پرسش که منش انسان مترادف با شخصیت می باشد و یا بالعکس و در صورت تمایز، این تمایز از چه جهاتی می باشد و همچنین با فرض تفاوت آنها در ساختار و ویژگیها، به دنبال این هدف است که در رسیدگی های کیفری با توجه به ماهیت اکتسابی و تغییر پذیر منش، باید به شناخت منش فرد مورد نظر پرداخته شود که این شناخت، در اتخاذ تدابیری صحیح و متناسب نسبت به فرد، راهگشا و مانع از ارتکاب جرائم آتی توسط وی می گردد.