طراحی مجتمع مسکونی همساز با اقلیم با تأکید بر شیوه پارامتریک

Abstract

از زمان تاریخ زیست بشر اقلیم همواره نقش خود را در زندگی و آسایش انسانی به اثبات رسانیده است. حضور انرژی در سکونتگاههای انسانی به عنوان نعمتی بی پایان مطرح بوده و برخلاف آن چه که در اغلب معماری معاصر یافت می شود، به وضوح می توان تأثیر اقلیم را در معماری بومی سبکهای مختلف و در زمانهای متفاوت، مشاهده نمود. به طوری که هر یک با استفاده از اصولی منحصر به فردی خود زمینه ساز محیطی پایدار در تعامل با اقلیم بوده اند. در حال حاضر، طراحی ساختمانهای بلند مرتبه که از پیوند نیازها و تمایلات انسانی با امکانات و تکنولوژی زمان پدید آمده اند، نیازمند بررسی همه جانبه در بخشهای معماری، سازه و تجهیزات مکانیکی و الکتریکی است. با توجه به پیچیدگی این فرآیند، برای طراحی این گونه از بناها معیارها و پارامترهای بسیاری باید در ارتباط با یکدیگر مورد بررسی قرار گیرند. از جمله، طراحی فرم یک بنای بلند مسکونی نیازمند بررسی مسائل گوناگون اقلیمی و محیطی است. اینجاست که می توان با کمک گرفتن از فرآیندهای منطقی و قابلیتهای طراحی پارامتریک و الگوریتمیک، موجبات دست یافتن به طرحی کاملتر در تعامل با اقلیم و محیط را فراهم آورد. بنابراین، اصلی ترین سؤالات پژوهش حاضر به صورت زیر در نظر گرفته شد: 1. چه پارامترهای اقلیمی در طراحی مجتمع مسکونی بایستی مورد توجه قرار گیرد؟ 2. چگونه میتوان با توجه به نیازهای امروزی جامعه مجتمع مسکونی هماهنگ با بستر اقلیمی شهر اصفهان طراحی کرد؟ پاسخ به این سؤالات، هدف اصلی این پژوهش در نظر گرفته شد. در تحقیق حاضر سعی بر آن خواهد بود تا با بهره گیری از علم شبیه سازی، تعامل میان معماری ایرانی و اقلیم با دقت مورد تحلیل واقع شود و نتایج به صورت داده های گرافیکی، در مسیر عینیت یافتن رفتار مجتمع مسکونی ایرانی، ارائه گردد.