طراحی پارامتریک مجتمع مسکونی اصفهان با تأکید بر مولفه های اقلیمی

Abstract

مطالعات نشان داده که عدم توجه به اقلیم و عدم بازتاب آن در ساختمان، استفاده از سیستمهای مکانیکی برای تأمین شرایط آسایش در ساختمانها را بلامانع ساخته که این امر نه تنها سبب افزایش هزینه خانوار بوده، بلکه تخریب محیط زیست را نیز به همراه داشته است. ضرورت صرفه جویی در مصرف انرژی در دنیا با بحران انرژی در نیمه دوم دهه 1970 میلادی مطرح شد و تاکنون در زمینه های مختلف پیشرفت قابل توجهی داشته است. با توجه به اینکه در حدود 15 تا 20 درصد کل انرژی مصرفی هر کشور صرف فضاهای مسکونی می شود، برداشتن گامی در جهت کاهش مصرف انرژی در این بخش، منجر به صرفه جویی در منابع محدود طبیعی و حفظ محیط زیست خواهد شد. در پژوهش پیش رو سعی بر ارائه راهکارهای اساسی است، که علاوه بر اجرایی بودن با حداقل دانش رایانه ای منجر به تولید مؤلفه هایی شود که به عنوان ابزار طراحی، پروژه را به روش پارامتریک طراحی نماید. همچنین تداخل موضوع طراحی به روش پارامتریک با موضوع طراحی مجتمع مسکونی و موضوعات بهینه سازی مصرف انرژی از چالشهای نوینی است که تاکنون پژوهشهای کافی پیرامون آن انجام نشده است. هدف دیگر، عبور از مباحث تئوری و ارائه راهکارهای عملی است که به عنوان ضابطه ای کارا در طراحی مجتمع های مسکونی الگویی برای طراحان معماری باشد که با بهره گیری از تمامی یا بخشی از موارد معماری اقلیمی، سبز و پایدار که در جهت صرفه جویی مصرف انرژی است به الگوی بهینه مصرف انرژی در طراحی مجتمع های مسکونی تبدیل گردد.