تأثیر زمینه گرایی تاریخی در ایجاد حس مکان مطالعه موردی:محله جماله اصفهان

Abstract

حس مکان عاملی است که میان انسان و مکان ارتباط برقرار می کند و وحدت به وجود می آورد. از جمله مقولاتی است که شناخت آن می تواند در توسعه ی پایدار محیط نقش شایان توجهی را ایفا نماید، توجه به کیفیت محیط کالبدی، ماهیت فضایی می باشد که در تقویت خوانایی، سرزندگی، معنای محیط و افزایش حس مکان تأثیرگذار است. شهرها و زمینه های تاریخی جهت مواجه شدن با نیازهای جامعه ی معاصر، به طور دائم در حال تغییر و رشد بوده و خصوصیت شهرها در طول زمان به واسطه حضور معماریِ هر دوره تغییر می کند. مقاله ی حاضر در پی دست یافتن به اصولِ راهنما و رهنمودهایی اجرایی، جهت استفاده طراحان به منظور طراحی ساختارهای جدید در زمینه های تاریخی است. به عنوان یکی از مهم ترین معیارهای کیفیت معنایی فضای معماری مطرح است، مقاله حاضر » حس مکان « از آنجایی که از طریق روش کتابخانه ای، توصیفی تبیینی ومشاهده مکان و با توجه به رابطه محله قدیمی جماله و ساکنین بررسی - شده است. سنجش براساس در پی آن با اشاره به هر یک از شاخص های تأثیرگذار در تعریف خصوصیت زمینه تاریخی، دیا گرامی از عواملی که می بایست در طراحی ساختارهای جدید در محله جماله مورد توجه قرارگیرند ارائه می گردد، که از دستاوردهای این تحقیق می باشد. با توجه به اینکه بودن در مکان، مهمتراز چگونگی رسیدن در آن است، هدف تحقیق این است که فضای شهری همچون محله جماله، خود را دربعد زمان بازیابد و باز هم مکانی شود که محل بروز انواع فعالیت های اجتماعی و شکل گیری خاطرات جمعی شود.