پایداری سکونتگاههای روستایی با رویکرد بهرهگیری استحصال آب از رطوبت هوا )مه(؛ مطالعه موردی: روستای امینآباد فیروزکوه

Abstract

ایرانیان از قدیماالیام با معضل کمبود آب مواجه بودهاند و این امر باعث ایدههای شگرف در زمینههای مختلف استحصال، ذخیره و انتقاال آب همچون آبانبارها و قناتها شده است. از سوی دیگر مصرف باالی آب برای امور مختلف شرب، کشاورزی و صنعت باعث کاهش منابع آبهای جاری و زیرزمینی گشته است. امروزه به کمک فنّاوری و علم، روشهای نوینی جهت جذب آب از رطوبت هوا به وجاود آمده است. در یکی از این روشها، در مسیر حرکت هوا موانعی قرار میگیرد که با برخورد هوا به آنها مولکولهاای آب معلاد در هاوا جذب شده و به مخزن مشخصی منتقل میگردند. در این تحقید به بررسی چگونگی فرایند جذب آب از رطوبات هاوا پرداختاه شاده و هدف تحقید دستیابی به ترکیب دستگاه استحصال آب با کمک عناصر معماری مانند دودکشهای خورشایدی، بار هاا ، حجام و نماایی ساختمان است. روش تحقید توصاییی - تحلیلای و از مطالعاات کتابخاناه ای )بررسای نموناه هاای مشاابه در منااطد مختلاف جهاان (، نرمافزارهای مرتبط )ترسیمی، تحلیلی(، پیمایش میدانی و شناسایی روستاهایی که ظرفیت الزم را ازلحاظ اقلیمی دارند، استیاده شده است. نتایج نشان میدهد روستاهای منطقه فیروزکوه تهران، ازجمله روستای امینآباد، مناطد مناسبی برای استحصال آب از رطوبت هوا هساتند زیرا این مناطد در دامنه جنوبی رشتهکوه البرز واقع شدهاند و دارای ویژگیهایی همچون میزان رطوبت باالی 50 درصاد، جهات و وزش باد غالب موردنیاز، تابش خورشید، شیب و عوارض مناسب زمین است. این عوامل باعث تولید مه در درهها شده و قابلیت برداشت آب را از مه ایجاد میکند. روش استحصال آب از مه توسط پارچه سهبعدی جاذب آب پیشنهاد شده است. با انتخاب و جانمایی مطلاوب بارای احداث دستگاه، طراحی معماری هماهنگ با ویژگیهای خاص منطقه و استیاده از پردههای جاذب با درصد جذب باالی آب میتاوان باه نتیجه مطلوب رسید. روش پیشنهادی میتواند بدون وابستگی به منابع آبی و مولد تولید انرژی، آب مورداستیاده روزانه 8 واحد مسا کونی انتخابشده در این روستا را فراهم آورد.