ارزیابی کارایی شبکه و گره‌های زهکشی‌سطحی به‌منظور مهار رواناب شهری با استفاده از مدل SWMM در غرب منطقه شش تهران

چکیده مقاله

آبگرفتگی در مناطق شهری در نتیجه ایجاد نقص یا هرنوع ناکارآمدی در سیستم‌های زهکشی موجب وارد شدن خسارات زیادی می‌شود. در این پژوهش برای ارزیابی عملکرد شبکه‌زهکشی و گره‌های سیل‌گیر در دوره پایه و تحت تاثیر تغییر اقلیم برای دروه بازگشت‌های 25 و 50 ساله در غرب منطقه شش تهران از مدل SWMM و LARS–WG استفاده گردید. به‌منظور واسنجی و صحت‌سنجی مدل به‌ترتیب از سه و دو واقعه بارش استفاده شد. نتایج حاصل از واسنجی نشان دهنده انطباق مناسب بین داده‌های مشاهداتی و شبیه‌سازی شده است، به‌طوری‌که مقدار ضریب ناش ساتکلیف (NS) برای سه واقعه واسنجی به‌ترتیب 74/0، 73/0 و 69/0 با میانگین 72/0 و دو واقعه صحت‌سنجی 70/0 و 68/0 با میانگین 69/0 به‌دست آمد. نتایج شبیه‌سازی مدل برای دوره پایه و تحت تاثیر تغییر اقلیم نشان داد که تعداد گره‌های سیل‌گیر در دوره پایه (2020-1980) و تحت تاثیر تغییر اقلیم سناریوی RCP2.6 وRCP8.5 (2021-2050) برای دوره بازگشت 25 ساله به‌ترتیب 7، 10 و 12 است و تعداد گره‌های سیل‌گیر در دوره پایه (2020-1980) و تحت تاثیر تغییر اقلیم سناریوی RCP2.6 وRCP8.5 (2051-2100) برای دوره بازگشت50 ساله به‌ترتیب 9، 14 و 17 می‌باشد که حدود40% افزایش داشته است. می‌توان با اعمال روش‌های (LID)، رواناب را در منشا مهار کرد تا میزان حجم و دبی اوج در پایین‌دست کاهش یابد تا احتمال وقوع آبگرفتگی به حداقل برسد.