امکان سنجی توسعه پایدار اکوتوریسم بیابان در کویر شیراز

Abstract

توسعه صنعت گردشگری در مکان‌هایی که پتانسیل بالقوه جذب گردشگر را دارند می‌تواند به عنوان ابزاری کارآمد در جهت رشد و توسعه همه جانبه جوامع به کار گرفته شود. استان فارس به لحاظ داشتن پتانسیل‌های بیشمار طبیعی، تاریخی و فرهنگی از قطب‌های مهم گردشگری ایران محسوب می‌شود. از جمله این موارد می‌توان به مناطق کویری و بیابانی آن اشاره نمود. هدف از این پژوهش بررسی و ارزیابی جاذبه‌های گردشگری بیابانی کویر شیراز و تعیین استراتژی‌های توسعه پایدار گردشگری با استفاده از مدل SWOT می‌باشد. در این راستا، ابتدا توانمندی‌ها و محدودیت‌های منطقه مطالعاتی شناسایی و پس از مشورت با متخصصین، پرسشنامه‌هایی بر این مبنا تدوین و در بین گردشگران حاضر در منطقه و کارشناسان منابع طبیعی استان پخش گردید. سپس نتایج حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از مدل SWOT و آزمون‌های آماری در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از منظر کارشناسان و گردشگران کویر شیراز در ماتریس استراتژی‌ها و اولویت‌های اجراییSWOT در محدوده شماره یک (قوی) قرار می‌گیرد و استراتژی لازمه توسعه اکوتوریسم بیابان در این منطقه، استراتژی رشد و ساخت خواهد بود.