پایش تغییرات کاربری اراضی دشت کاشان با استفاده از داده های دور سنجی

Abstract

تشخیص به موقع و دقیق تغییرات عوارض سطح زمین، پایه و اساس برای درک بهتر روابط و تعاملات بین پدیده های انسانی و طبیعی به منظور مدیریت بهتر و استفاده بهینه از منابع را فراهم می آورد. با پایش تغییرات کاربری اراضی در دوره¬های زمانی متفاوت می¬توان به روند مسائل محیطی نظیر تخریب اراضی، کاهش توان اکوسیستم و بیابان¬زایی پی برد و در جهت مدیریت هرچه بهتر آنها اقدام نمود. پژوهش حاضر با استفاده از داده های تصاویر ماهواره¬ای لندست ، و تکنیکهای دورسنجی و سیستم اطلاعات جغرافیایی، به بررسی پایش تغییرات کاربری اراضی حوضه آبی کاشان در بازه زمانی 36 ساله پرداخته است. نتایج نشان می دهد که در حوضۀ آبی کاشان میزان اراضی شهری، به صورت کاملاً خطی در کل بازه زمانی مطالعاتی حدود 9برابر افزایش یافته، و همچنین اراضی مرتعی در 16سال اول 24% افزایش و از آن پس تا سال 2010 نسبتاً ثابت باقی مانده است. از طرفی اراضی تحت تسلط ماسه های بادی، در 16 سال اول 50% کاهش و سپس تا سال 2010 ثابت باقی مانده است. اراضی کشاورزی و باغات نیز در 16 سال اول 21% کاهش، ولی پس از آن تا سال 2010 حدود 57% افزایش را نشان می¬دهد. در نهایت اراضی شور و بدون پوشش گیاهی در 16 سال اول 6% افزایش و سپس در سال 2001 حدود 10% کاهش و تا سال 2010 کاملاً ثابت باقی مانده است. نتیجه نهایی این مطالب دربردارنده استفاده نامناسب از اراضی به منظور توسعه فعالیتهای انسانی از قبیل شهرسازی و کشاورزی را نشان می¬دهد و این امر نیز رخداد مسائل زیست محیطی نظیر تخریب اراضی و بیابان¬زایی انسانی را تشدید می¬کند.