تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان و طراحی سایبان کارآمد با رویکرد معماری همساز با اقلیم )مطالعه موردی: شهر قزوین(

چکیده مقاله

رعایت اصول معماری همساز با اقلیم در طراحی ساختمانها با توجه به کاهش ذخیرههای انرر ی و لروو صرر ه جرویی در مصرف آن، امری ضروری است. از آن جا که تابش آ تاب مهم ترین عامل در تعیین اقلیم هر منطقره اسرت، تع یری ن جهرت مناسب ساختمانها برای بهرهگیری از انر ی خورشیدی یک عامل مهم در طراحی همساز با اقلیم است. همچنین، به دلیر ل آن که ورود اشعه ی تابشی خورشید به داخل ساختمان در برخی از صلها مفید و در برخی دیگر می تواند مخرل آسرای ش باشد، میبایست میوان ورود آن به داخل ساختمان کنترل شود. یک راه مؤثر برای کنترل ورود اشعهی تابشی خورشرید بره داخل ساختمان استفاده از سایبان است. هدف این مقاله تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان و طراحی سرایبان کارآمرد برای پنجرهها در چهار جهت جغرا یایی در شهر قووین است. برای تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان، ابتدا با اسرتفاده از دادههای اقلیمی ایستگاه سینوپتیک شهر قووین و ترسر یم تقرو یم نیر از اقلیمر ی ایر ن شرهر تلل یلر ی برر رو ی اقلر یم ایر ن شهرصورت گر ته و مواقع نیاز و عد نیراز بره آ تراب مشرخه شرده و سراس برا اسرتفاده از نقالره ی ملاسربه ی انرر ی خورشیدی الگی میوان انر ی حرارتی خورشیدی در سطوح مختلف ملاسبه شده است. در ادامه نیو، برا تللیر ل تقرو یم براد جهت مناسب استقرار ساختمان در شهر قووین تعیین میشود. برای طراحی سایبان کارآمد، ابتدا از تقویم نیاز اقلیمی برای تعیین مواقع نیاز به سایه و آ تاب استفاده شده ساس ملدوده منطقه نیاز به سایه بر روی نمودار مسیر خورشید این شرهر منتقل شده است و در نهایت با انطباق نقاله سایه یاب بر روی آن نمودار، نقاب سایه مناسب بدست میآید و زاویههرا بررا ی طراحی سایبان کارآمد استخراج میشود.