جهت گیری ساختمانهای سبز بر مبنای تابش خورشید(نمونه موردی شهر کاشان)

چکیده مقاله

جهت‌گیری ساختمان بر مبنای تابش خورشید یکی از عوامل مهم در ایجاد ساختمان‌های سبز است. این جهت‌گیری دارای دو محور اصلی است. محور اول جهت‌گیری بر مبنای روش‌های غیرفعال خورشیدی است و در آن هدف اصلی بهره‌گیری از تابش خورشید در مواقع نیاز به گرما و محافظت در برابر تابش خورشید در دیگر مواقع سال است. محور دوم بر مبنای روش‌های فعال خورشیدی است. با پیشرفت تکنولوژی و به وجودآمدن سلول‌های فتوولتائیک و پانل‌های خورشیدی و نیز جانمایی آنها در بدنه و بام ساختمان‌ها(building integrated photovoltaics)، جهت‌گیری ساختمان‌ها وابسته به متغیرهای بیشتری شده است. حال آنکه در مطالعات پیشین جهت‌گیری ساختمان، هر کدام از این دو محور به صورت مجزا مورد بررسی قرارگرفته‌اند. پرسش اصلی این است که آیا می‌توان روشی را تعریف نمود که هر دو محور فوق‌الذکر در کنار هم مورد بررسی قرار گرفته و جهت‌گیری بهینه‌ ساختمان‌های سبز را معرفی کرد؟ به نحوی که علاوه بر تعامل مناسب ساختمان با محیط بتوان حداکثر تابش خورشیدی را برای تامین انرژی ساختمان دریافت نمود. برای رسیدن به پاسخ این پرسش باید با استفاده از نمودار‌های اقلیمی، پارامتر‌های موثر بر روش‌های فعال خورشیدی و محاسبات عددی یکپارچه آنها، روشی مناسب برای محاسبه جهت بهینه ساختمان‌های سبز را استخراج نمود. از آنجایی که شرایط اقلیمی شهر کاشان دارای تابش خورشید قابل ملاحظه‌ای می‌باشد لذا به عنوان نمونه موردی با استفاده از روش بدست آمده جهت‌گیری بهینه ساختمان‌های سبز را در این شهر ارائه خواهیم کرد.