مؤلفههای تأثیرگذار بر اجتماعپذیری مراکز درمانی و توانبخشی معلولین )نمونه موردی: مجتمع فرهنگی- ورزشی جانبازان و معلولان در منطقه ۲۰ تهران(

چکیده مقاله

جامعه ما نسبت به معلولان شناخت زیادی ندارند و گاهی ناخواسته در زندگی آنها تأثیر منفی میگذارند و باعث گوشهگیری و انزوای فرد معلول میشوند. یکی از مراکزی که نقش مهمی برای معلولین میتواند ایفا کند؛ مراکز درمانی و توانبخشی است؛ که معلولین به علت نیازهایشان جهت دریافت خدمات بازتوانی جسمی ناگزیر از مراجعه به آن هستند. یکی از موضوعات مورد توجه و نگران کننده در این مراکز عدم توجه به حضور و در نهایت اجتماعپذیری معلولین است. لذا این پژوهش سعی دارد تا با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مشاهدات میدانی به بازشناسی اصول مفهومی اجتماع پذیری در مراکز درمانی و توانبخشی معلولین بپردازد؛ و از طریق مطالعات تطبیقی، مفاهیم هر یک را بازخوانی کند. برای نیل به این هدف مجتمع فرهنگی – ورزشی جانبازان و معلولان در منطقه 20 شهرستان تهران، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. سه مؤلفهی فضایی – کالبدی، فعالیتی و ادراکی، به عنوان مؤلفه های تأثیرگذار بر اجتماعپذیری معلولان شناسایی و مشاهدات میدانی بر اساس سه مؤلفهی مذکور؛ صورت گرفت. نتایج، حاکی از آن است که توجه به این سه مؤلفهی اجتماعپذیری در مراکز درمانی و توانبخشی باعث افزایش حضور معلولین در این مراکز و در نهایت افزایش اعتماد به نفس آنها برای حضور در جامعه میگردد. نمودار و سیاستگذاریهای پیشنهادی کاربردی بوده و میتواند معیاری برای طراحی بهتر مراکز درمانی و توانبخشی در جهت افزایش اجتماع پذیری معلولین ایجاد نماید.