بررسی مؤلفه‌های مؤثر بر ایجاد حس‌تعلق در فضاهای دانشگاهی با بهره‌گیری از اجتماعپذیری فضا برای دانشجویان معماری (نمونه موردی: پردیس هنرهای زیبا)

چکیده مقاله

حس تعلق از جمله عواملی است که به ادراک کنشگر از محیط، اشاره دارد و از جمله مفاهیم مهم و کلیدی در جغرافیای انسانی به ویژه جغرافیای فرهنگی محسوب می‌شود. دانشگاه همواره کانون فرهنگی و اجتماعی جامعه بوده و همواره تأثیرات مهمی در فعالیت، حیاط و پویایی علمی جامعه دارد. در سالهای اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییرات در روش‌های آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای دانشجویان مورد توجه متخصصین قرارگرفته است. مطالعات نشان می دهد طرح فضاهای آموزشی می‌تواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. بنابراین عدم توجه به عناصر تشکیل دهنده‌ی فضای آموزشی می‌تواند اثرات منفی بر روی دانشجویان داشته باشد و بالعکس رعایت این ضوابط و استانداردها می‌تواند باعث ایجاد حس‌تعلق و اجتماع پذیری دانشجویان نسبت به فضاهای آموزشی گردد. لذا این پژوهش به بررسی و تحلیل مؤلفه‌های مؤثر حس‌تعلق در راستای اجتماع‌پذیری دانشجویان به محیط‌های دانشگاهی می‌پردازد. روش مورد استفاده در این مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای، اسنادی و بررسی‌های میدانی می‌باشد. نتایج حاصل بر ارتباط بین نقش عوامل کالبدی بر اجتماع پذیری دانشجویان تأکید دارد.