اثرات هشت هفته تمرین هوازی و رزوراترول بر بیان ژن‌های دخیل در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در موش‌های نر نژاد C۵۷BL/۶

چکیده مقاله

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی رزوراترول و تمرین هوازی بر بیان ژن-های درگیر در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در بافت چربی زیرپوستی موش‌های نژاد C57BL/6 بود. روش پژوهش: 32 موش نر با میانگین وزنی 4±16 گرم به طور تصادفی به چهار گروه (تعداد = 8) تقسیم شدند. 1. رزوراترول (Res)، 2. کنترل (Control)، 3. تمرین هوازی (Exe)، 4. تمرین هوازی+رزوراترول(Res+Exe). موش‌ها رزوراترول را به مدت هشت هفته، پنج مرتبه/هفته، از طریق گاواژ دریافت کردند. موش‌های تمرین کرده به مدت هشت هفته، پنج جلسه/هفته با میانگین شدت 50-65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تحت تمرین بدنی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. پس از اتمام پروتکل پژوهش و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت چربی زیرپوستی استخراج و بیان ژن‌ها (PGC1a، FNDC5، UCP1، PRDM16 و (SIRT1 در بافت چربی با استفاده از تکنیک Real time PCR سنجش شد. همچنین میزان پروفایل چربی (تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDL و LDL) ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطوح FNDC5، SIRT1 و UCP1 در بافت چربی موش‌های گروه Res بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین بیان PGC1α، FNDC5، UCP1، PRDM16 و SIRT1 در بافت چربی موش‌های Exe بالاتر از گروه کنترل بود. نشانگرهای ترموژنز و ژن-های دخیل در قهوه ای شدن بافت چربی در گروه Res+Exe نسبت به گروه Res و Exe به طور معناداری بالاتر بود. میزان HDL در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل بالاتر و سطوح LDL، تری گلیسرید و کلسترول تام در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل پایین‌تر بود. نتیجه گیری: تمرین هوازی و رزوراترول اثر هم‌افزایی قابل توجهی بر افزایش ترموژنز و افزایش بیان UCP1، PRDM16، PGC1α،SIRT1 و FNDC5 نسبت به گروه تمرین و رزوراترول به تنهایی دارد. افزایش بیان FNDC5 در بافت چربی زیرجلدی که به دنبال مداخله تمرین هوازی و رزوراترول ایجاد می‌شود، توسط SIRT1 تعدیل می‌شود.