اثر تمرین استقامتی و قهوه سبز بر شاخص های استرس اکسیداتیو و نیتریک اکساید در موش های نر پیش دیابت

چکیده مقاله

زمینه و هدف: مطالعات زیادی به نقش ورزش درکنترل و بهبود عوارض دیابت اشاره کرده اند؛ در حالی که قهوه سبز هم با دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی، می تواند در کاهش التهاب و مقاومت به انسولین موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و قهوه ­سبز بر شاخص های فشار اکسیداتیو و نیتریک اکساید در بافت عضله اسکلتی موش­های نر C57BL/6 بود. روش تحقیق: تعداد 35 سر موش C57BL/6 به صورت تصادفی در دو گروه رژیم پرچرب برای القای پیش دیابت و رژیم طبیعی قرار گرفتند. القای پیش دیابت پس از 12 هفته تغذیه با رژیم پرچرب صورت گرفت و پس از آن، نمونه های این گروه به گروه­های کنترل، قهوه­سبز، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی + قهوه­سبز (هر گروه 7 سر موش) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به صورت فزآینده (سرعت 15 تا 23 متر/دقیقه) طی 10 هفته، سه جلسه در هفته، و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بر روی نوار گردان انجام شد. قهوه سبز به میزان 220 میلی گرم برکیلوگرم وزن موش، سه مرتبه در هفته از طریق گاواژ به موش ها خورانده شد. 24 ساعت پس از آخرین مداخله، بافت برداری از عضله اسکلتی چهارسر رانی انجام شد و پس از وزن­کشی، شاخص های فشار اکسیداتیو و نیتریک اکساید با روش الایزا اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی دانت در سطح 05/0> p استفاده شد. یافته‌ها: تمرین استقامتی موجب کاهش گلوتاتیون (01/0>p) و مصرف قهوه سبز و تمرین استقامتی + قهوه سبز (به ترتیب با 004/0 > pو 01/0>p ) ؛ موجب افزایش این پروتئین گردید. به علاوه، تمرین ورزشی (03/0>p) موجب کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام شد؛ اما مصرف قهوه (004/0> p) و ترکیب تمرین و قهوه سبز (01/0> p) موجب افزایش این شاخص گردید. نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی و مکمل قهوه سبز می تواند یک راهکار درمانی موثر در بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و پیشگیری یا کاهش عوارض ناشی از بیماری دیابت باشد.