بازآفرینی شخصیت حضرت مریم(ع) در شعر معاصر عربی

چکیده مقاله

    کاربست شخصیت­ های دینی و بویژه قرآنی، یکی از شاخصه ­های بارز شعر معاصر عربی است. آن شاعران برای القای مفاهیم مورد نظر خود به شیوه­ی غیر مستقیم از این شخصیت­ ها بسیار الهام می­ گیرند. حضرت مریم(ع) از جمله رمزهای دینی ­ای است که شاعران با کمک آن به شیوه­ای نمادین به بیان تجربه­­ ی معاصر خویش پرداخته­ اند. در پرتو اهمیت مسأله، جستار حاضر می­ کوشد با روش توصیفی- تحلیلی چگونگی حضور این رمز دینی را در شعر پنج شاعر برجسته معاصر عربی همچون محمود درویش، بدر شاکر سیّاب، عزالدّین مناصره، عبدالوهاب ­البیاتی و ممدوح عدوان مورد نقد و بررسی­قراردهد. پژوهش نشان از آن دارد که این شاعران بر آیه ﴿...وهزّی إلیک بجذع النخلة تساقط علیک رطباً جنیاً﴾ تمرکز ویژه ­ای داشتند و از خلال آن کوشیدند بر صبر و پایداری تاکید ورزند.