نویسندگان | علی نجفی ایوکی، نجمه طاهری |
---|---|
نشریه | الدراسات الأدبیة |
شماره صفحات | ۱۵۷- ۱۸۶ |
شماره مجلد | ۱۷ |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۲ |
رتبه نشریه | ISI |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
الهام گیری از میراث کهن دینی و دخالت دهی آن در متن، یکی از وجوه اشتراک مهم شعر معاصر عربی و فارسی است؛ شاعران معاصر عربی و فارسی برای ترسیم اندیشه ها و تجربه های خود به استفاده از سرچشمه دین و چهرههای دینی روی آوردهاند تا از رهگذر آنها، مفاهیم ذهنی خود را ادیبانه تر و فنی تر به مخاطب انتقال دهند. یکی از چهره های مهم دینی که هم در شعر معاصر عربی و هم در شعر معاصر فارسی عهده دار انتقال تجربه شاعران گشته و می توان آن را به عنوان یکی از وجوه اشتراک آندو شعر در الهام گیری از یک سرچشمه به شمار آورد، حضرت نوح علیه السلام و تجربه دینی آن شخصیت است. در پرتو حضور پررنگ و محوری این چهره در شعر چهار شاعر معاصر عربی و فارسی همچون «امل دنقل»، «محمود درویش»، «شمس لنگرودی» و «شفیعی کدکنی» و نیز وجودِ اصلِ «یک میراث و چند برداشت»، پژوهش حاضر بر آن است تا با رویکرد کیفی و روش توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای به واکاوی بازخوانی داستان حضرت نوح(ع) در شعر شاعران یادشده بپردازد و علت و نحوه فراخوانی را مورد همسنجی و نقد تطبیقی قرار دهد. برداشت این است که خوانشِ شاعران معاصر از داستان حضرت نوح، تابع دغدغههای جمعی آنان است و عهدهدار انتقال انتقادهای ایشان نسبت به جامعه حاضر می باشد؛ لذا نوحِ معاصر، با نوح دینی تفاوتهای فراوانی دارد. دیگر اینکه دخالتدهی شخصیّت کهن حضرت نوح و خوانش جدید از چهره وی، گویای ذهن هوشیار شاعران مورد مطالعه است و به مانایی متن ادبی در ذهن مخاطبان انجامیده است.
tags: نوح، شعر معاصر، خوانش سیاسی- اجتماعی، انتقاد.